|
[[Втората Мојсеева книга]] изобилува со чудесни настани: претворање на горката вода во слатка, стапот во змија, правење сув пат среде [[Црвеното Море]]. Но, најважен дел од оваа книга е моралниот кодекс на однесување или [[Десетте божји заповеди]], кои [[Мојсеј]] ги добива на [[Синајската Гора]].
Делот наречен [[Писанија]] е најинтересен од литературна гледна точка. Содржи единаесет книги со различни содржини, а најдраматична е [[Повеста за Јов]], во која се зборува за божјата правда. Јов бил „непорочен и праведен“, и немало друг како него на Земјата. Дошол Сатаната кај Бог, и Бог му рекол да внимава на Јов, зашто е многу побожен и чесен. Сатаната одговорил дека е лесно да се биде чесен кога се има толку имот, здрави деца и сè што сака. Вистинската вера се докажува кога ќе му се одземе тоа на Јов, па прашање е дали тој уште ќе го слави Бога. Тогаш Бог се согласил Сатаната да го искуша Јов, само врз него да не крева рака и да не му ја зема душата. Тука почнуваат несреќите за Јов: гоја губи целстоката имоти слугите (Јов 1:14-17), а децата му загинуваат (Јов 1:18-19). На сето ова Јов одговара: <blockquote>„''Гол излегов од утробата на мајка ми, аи самиотгол ќе се разболелвратам. Господ даде, Господ зеде. Благословено да биде Господовото име!“ - Јов 1:21'' </blockquote>Потоа Сатаната повторно оди кај Бога и добива дозвола да го искуша Јов со страшни рани по телото (Јов 2:1-7). НаПосле сетотоа, овадури и сопствената жена на Јов му вели да Го проколне Бога и да умре (Јов 2:9). А Јов на тоа ѝ одговара:<blockquote>''„Говориш како безумна. Зар доброто да го примаме од Бога, а злото да не го поднесуваме?''“ - Јов 2:10</blockquote>И тогаш започнува филозофската расправа за божјата справедливост меѓу Јов и неговите пријатели. Се изнесуваат разни тврдења за казните на Бога и нивната намена. Заклучокот е дека човек не може да проникне во божјата правда. На крајот од приказната, Бог го благословува Јов, и му враќа двојно од сè што изгубил. Многумина филозофи ја користат оваа библиска приказна за да расправаат на темата: божја правда. [[Кјеркегор]] и [[Колаковски]] пред сè се занимавале со прашањето: „Зошто Творецот, во чии раце стои сè, би му се докажувал на Сатаната?“ Колаковски напишал пародија на ова дело под наслов „Разговори со ѓаволот“, а [[Гете]] ја искористил како вовед во својот [[Фауст]].
:„''Гол излегов од утробата на мајка ми, и гол ќе се вратам. Господ даде, Господ зеде.
:''Зар доброто да го примаме од Бога, а злото да не го поднесуваме?''“
И тогаш започнува филозофската расправа за божјата справедливост меѓу Јов и неговите пријатели. Се изнесуваат разни тврдења за казните на Бога и нивната намена. Заклучокот е дека човек не може да проникне во божјата правда. На крајот од приказната, Бог го благословува Јов, и му враќа двојно од сè што изгубил. Многумина филозофи ја користат оваа библиска приказна за да расправаат на темата: божја правда. [[Кјеркегор]] и [[Колаковски]] пред сè се занимавале со прашањето: „Зошто Творецот, во чии раце стои сè, би му се докажувал на Сатаната?“ Колаковски напишал пародија на ова дело под наслов „Разговори со ѓаволот“, а [[Гете]] ја искористил како вовед во својот [[Фауст]].
[[Песна над песните]] се вбројува меѓу најдобрите поетски остварувања на древните литератури. Таа е во форма на дијалог, и низ седум пеења даден е цел развој на љубовта.
|
