Владимир Алаторцев: Разлика помеѓу преработките

'''Владимир Алексеевич Алаторцев''' ([[14 мај|мај 14 мај,]] [[1909|1909 година]], селото Турки, провинција Саратов - [[13 јануари|13-ви јануари,]] [[1987|1987 година]], [[Москва]]) - советски [[шах]]ист, [[Велемајстор|почесен велемајстор]] ([[1983]]), [[тренер]], [[новинар]] . Двократен шампион на Москва (1936, 1937).

Владимир научил да игра [[шах]] рано, но ја почувствувал вистинската убавина на играта кога започнал да учи кај наставникот по шах и теоретичар на шах, двократниот шампион на [[Советски Сојуз|СССР]] П. Романовски. Во 1931 година го освоил третото место во шампионатот на [[Санкт Петербург|Ленинград]], по [[Михаил Ботвиник|Ботвиник]] и [[Романовски]]. Истата година тој дебитирашедебитирал на 8-от шампионат на СССР и,поделијќи делејќи ги 3-6-тото место,стана станал еден од водечките шахисти на Советскиот Сојуз. Во шампионатот на Ленинград во 1932 година и во шампионатот на СССР во 1933 година тој бешебил главен конкурент на Ботвиник. Но, на двата турнири загубил од него наво личендиректен состанокдуел и го зазел второто место. Следната година, Владимир станал шампион на Ленинград. Ботвиник потсетипотсетил: „Случајно играв многу игри со Владимир Алаторцев. Победив во голем број игри, понекогаш од решавачка важност, но имаше и нерешени нерешени средби. Само еднаш изгубив кога игравме „демонстративна„ревијална игра“партија“ со забрзана контрола, штокоја се движибеше емитуваноемитувана на [[радио]] во етерот. Беше во Ленинград во 1933 или 1934 година. Алаторцев беше особено добар во играњето тешки, остри позиции. Обично играл добро, особено со Вајт. Не беше лесно да се игра со Блекцрните со него...“

Во 1935 година Алаторцев одиграодиграл нерешено со [[Унгарија|унгарскиот]] велемајстор [[А. Лилиентал]] 6:6 (+4, −4, =4) и стана учесник на голем меѓународен турнир во Москва,каде со 20 учесници ги поделиподелил 11-14-то место со Гоглиџе, Рабинович и Рјумин ремизираакои ремизирале со првите тројца добитници на наградите - [[Михаил Ботвиник|Ботвиник]], [[Флор]] и [[Емануел Ласкер|Ласкер]]. Од 1936 година живеел во Москва. Освоил две шампионски титули во главниот град (1936 и 1937 година).

Долги години Алаторцев играл во „еден тим“ со В. Смислов, како негов пријател и асистент. „Од 1946 година, В.Алаторцев беше официјално мој тренер“, вели Смислов. „Во 1948 година, за време на мечот на светскиот шампионат, тој беше мојот втор играч. Тоа беше период на длабока креативна комуникација. Анализиравме игри заедно, исполирани позиции. По негова препорака, почнав да играм на 1. d4д4 - 1…d51…д5. Неговото влијание врз мене во развојот на вештините за играње на затворени позиции беше несомнено... Во секој случај, Алаторцев ми даде точна идеја дека во борбата за светскиот шампион треба да се има поширока палета на креативност - и на [[Отворање (шах)|отворитеотворањето]] и во среднатаиграта играна средина. Неговиот совет, искуство и длабочина на разбирање на позицијата многу ми помогнаа во подобрувањето на мојот стил“.

Шахистите меѓу себе го нарекле Алаторцев меѓу себе „стратег“. „Кога бев млад човек, се запознав со игрите на В. Алаторцев“, рече велемајсторот Ј. Авербах, „видов дека големината на шахот е првенствено во стратегијата, во позиционата игра“. „Алаторцев беше добар стратег. Научивме од неговите игри“, потврдува 10-от светски шампион Б. Спаски.

Алаторцев бешебил суптилен стратег не само на шаховската табла, туку и во шаховската политика - 6 години бешебил на чело на [[Советски Сојуз|Шаховската федерација на СССР]] (1955-61). Во овој период, Алаторцев бешебил еден од организаторите на Светската олимпијада во Москва (1956), заедно со М. Ботвиник учествувашеучествувал активно во создавањето на Централниот шаховски клуб на Булеварот Гоголевски. Повеќе од 20 години Алаторцев го водешеводел шаховскиот дел во весникот Вечерњаја Москва (1943–64).

Од новинарски и тренерски активности, тој се префрлил на научни. Тој ја бранел својата теза и му бил доделен степен на кандидат за педагошки науки. За 10 години, тој бил на чело на лабораторијата за спортска психологија на Институтот за наука за физичка култура на сите унии (1965-75), чијашто една од „тајните гранки“ бешебила основната анализа на играта од [[Роберт Фишер|Р.]] [[Роберт Фишер|Фишер]].

Потоа, до 1982 година, Алаторцев бил раководител на шаховската лабораторија на одделот за борбени спортови на Институтот за физичка култура на сите унии на научно истражување. Шаховската лабораторија под водство на Алаторцев разви медицинско-биолошки и психолошко-педагошки проблеми на елитните спортови, работејќи со водечки велемајстори и шаховски мајстори. Персоналот на шаховската лабораторија им давашедавал препораки на водечките советски шахисти.

Од рана возраст,Алаторцев покажапокажал склоност кон цртање. Тој бешебил добро упатен во уметноста, поседувашепоседувал енциклопедиско знаење во многу области на културата,беше бил страствен рибар. Неговиот стан станастанал трајно место за средби на познати претставници на руската интелигенција. Меѓу неговите пријатели биле сопругите Г. Вишневскаја и М. Ростропович, семејството скулптори Рукавишников, академиците П. Анохин и Касирски, писателот А. Богомолов.

Починал на 13 јануари 1987 година во Москва. Закопан на ДолгопрудненскомДолгопрудненските кладбишегробишта.