Синот на Хиперион, [[Хелиј]], во многу митолошки дела се наведува како Хелиј Хиперион ({{langјаз|el|Ἥλιος Ὑπερίων}}, "Високо сонце"). Во [[Одисеја]] на [[Хомер]], во Теогонија на Хесиод и [[Хомер]]овата химна за Деметра, Сонцето по еднаш во секое од делата е наречено ''Хиперионидес'' ({{langјаз|el|Ὑπεριωνίδης}}, "''Син на Хиперион''"), а [[Хесиод]] со сигурност го замислува Хиперион како одвоено битие во другите дела. Во подоцнежната [[Старогрчка книжевност|грчка литература]], Хиперион секогаш се разликува од Хелиј. Хиперион е опишан со карактеристики на „Бог на мудроста и на светлината“ додека [[Хелиј]] подоцна станува физичка инкарнација на [[Сонце]]то. За Хиперион нема многу податоци во грчката култура и митологија и главно се појавува на списокот на дванаесетте [[Титани]]: <blockquote>''"За Хиперион ни е кажано дека бил првиот кој, со внимание и набљудување, го разбрал движењето на сонцето и на месечината и на другите ѕвезди, како и на сезоните. Ги сфаќал овие тела и тие факти им ги кажал на другите и од таа причина го викале татко на овие тела откако почнал да зборува за нив и за нивната природа."''</blockquote>{{quote||[[Диодор Сицилиски]] (5.67.1)}}Хиперион многу малку или речиси воопшто не се спомнува во [[Титаномахија]]та, епот во кој [[Олимписки богови|Олимпијците]] ги победиле [[Титани]]те и ги фрлиле во [[Тартар (митологија)|Тартар]].
Како татко на Хелиј, императорот [[Јулијан Отпадникот|Јулијан]] во Хиперион го гледал како „првиот принцип,<ref>{{Наведена мрежна страница|title=A Summary of Pythagorean Theology|url=http://web.eecs.utk.edu/~mclennan/BA/ETP/III.html|doi=|url-status=dead|archiveurl=https://web.archive.org/web/20130508174433/http://web.eecs.utk.edu/~mclennan/BA/ETP/III.html|archivedate=2013-05-08|df=}}</ref> макар што неговата релевантност во [[теургијата]] е непознатa.
