Википедија

Историја на Советскиот Сојуз (1953–1964): Разлика помеѓу преработките

Интерактивен преглед на историјата
[проверена преработка][проверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
с →‎Реформи: Форматна исправка на датуми, replaced: октомври, 1 → октомври 1
с Јазично подобрување, replaced: ривали → соперници (2)
Ред 6:
По смртта на Сталин во март [[1953]] година, тој бил наследен од страна на [[Никита Хрушчов]], како прв секретар на Централниот комитет на Комунистичката партија на Советскиот Сојуз и [[Георгиј Маленков]] како Премиер на Советскиот Сојуз. Сепак, централна фигура во периодот по смртта на Сталин бил поранешниот шеф на државната безбедност, [[Лаврентиј Берија]]. Берија, и покрај неговото досие, како дел од теророт на Сталин, започнал период на релативната либерализација, вклучувајќи го и ослободувањето на некои политички затвореници.
 
Берија, и покрај неговото досие, како дел од теророт на Сталин, започнал период на релативната либерализација, вклучувајќи го и ослободувањето на некои политички затвореници. Раководството на партијата исто така започнало и критички да настапува пред јавноста велејќи дека диктатурата на Сталин биле оддалечување од оние на [[Ленин]]. Берија накратко бил дел од владејачката тројка со Маленков и [[Вјачеслав Молотов]]. Меѓутоа, во истата година тој бил уапсен и погубен од страна на неговите политички ривалисоперници. Главната причина за погубувањето било наводната шпионажа на Берија во корист на западните земји, извршување саботажа и заговор за враќање на капитализмот. Тајната полиција во текотна овој период била разоружана и реорганизирана во [[КГБ]], со цел нејзините членови целосно ќе бидат под контрола на партијата и никогаш повторно нема да имаат можност да вршат масовен терор. По смртта на Берија, Хрушчов набргу станал клучна фигура во земјата.
 
Во текот на овој период биле амнестирани голем број на затвореници а бил ставен крај и на принудната работа (населението во [[Гулаг]] се намалил од 13 милиони во 1953 на 5.000.000 во 1956-1957). На затворената седница на [[20-ти конгрес на КПСС|Дваесетиот конгрес на КПСС]] кој се одржал на [[25 февруари]] [[1956]] година, Хрушчов ги шокирал неговите слушатели кога го осудил диктаторскиот режим на [[Сталин]] и неговиот култ на личноста<ref name="CNN Khrushchev">{{Наведена мрежна страница|work=CNN|url=http://www.cnn.com/SPECIALS/cold.war/kbank/profiles/khrushchev/|title=Nikita Sergeyevich Khrushchev|accessdate=2007-07-22}}</ref>. Тој исто така ги нападнал и оние кои извршиле безброј злосторства кои биле блиски соработници на Сталин. Хрушчов се залагал за конкуренција со западот отколку за деректното непријателство кое владеело претходно. Тој навел дека капитализмот ќе се распадне внатрешно и дека соцјализмот во тие земји ќе триумфира на мирен начин. Но тој исто така изјавил и дека доколку капиталистичките земји имаат желба за војна, Советскиот сојуз би одговорил на ист начин.
Ред 28:
== Крај ==
 
Партиските ривалисоперници на Хрушчов го разрешиле на состанокот од Централниот комитет на 14 октомври 1964 година. Разрешувањето наводно било поради неговите чудни манири која партијата ги сметала како голем пораз на меѓународната сцена. Како главна причина била оптужбата дека тој бил одговорен за [[Кубанска ракетна криза|Кубанската ракетна криза]] и продлабочувањето на Кинеско-советските проблеми<ref name="CNN Khrushchev" />. Негов наследник станал биократот [[Леонид Брежнев]]<ref>{{Наведена мрежна страница|work=CNN|url=http://www.cnn.com/SPECIALS/cold.war/kbank/profiles/brezhnev/|title=Leonid Ilyich Brezhnev|accessdate=2007-07-22}}</ref>.
 
Остатокот од својот живот Хрушчов го поминал во куќен притвор.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Историја_на_Советскиот_Сојуз_(1953–1964)“