Омуртаг: Разлика помеѓу преработките

Освен гореспоменатиот напад, Византијците презеле и други мерки против Бугарите. Во почетокот на [[814]] година византиски емисари биле прифатени од императоротцарот на [[Империја на Франките|Франките]], [[Лудвиг Побожниот]]. Според западните летописци, целта била да се направи сојуз меѓу двете држави, насочен против Бугарија. Не се знае дали се стигнало до унија, но се претпоставува дека Франките не се обврзиле со конкретни активности. Сепак, веста за преговорите меѓу двете империи стигнала до [[Плиска]]. Така во [[815]] година бил склучен мировен договор меѓу двете земји. Делови од овој договор се наоѓаат во т.н. Сулејманкојски натпис. Договорот се состоеил од 11 клаузули, но денеска се зачувани само првите четири:

Овој договор се покажал исклучително корисен за Бугарија, бидејќи земјата имала потреба од мир. Војската била изморена, престолнината [[Плиска]] се наоѓала во урнатини, а и самата [[Византија]] не претставувала повеќе закана за Бугарите. Договорот бил склучен за период од 30 години и бил почитуван и од двете страни. Истиот бил обновен со доаѓањето на новиот византиски императорцар [[Михаил II (Византија)|Михаил II]]. Тоа можеби било продиктувано од размената на заклетвените ритуали меѓу двајцата владетели (Лав V требало да се заколне на паганските обичаи, а Омуртаг - по христијанските). Во [[823]] година избувнал бунтот на византискиот војсководец [[Тома Славјанинот]] кој започнал со опсада [[Цариград]] со војниците со цел да се искачи на византискиот престол. Омуртаг му дал воена помош на царот Михаил II и ги нападнал бунтовничките трупи во грб. Активностите на бугарскиот владетел се или во согласност со клаузула од склучениот во [[816]] година мировен договор, или на лична иницијатива на ханот.