Експериментална физика: Разлика помеѓу преработките

Експерименталната физика се има издигнато со објавување на збирката книги ''Philosophiae Naturalis Principia Mathematica'' во 1687 од страна на Сер Исак Њутн (1643-1727). Во 1687, Њутн ја објавил ''Principia'', каде зборувал за две успешни физички теории: [[Њутнови закони|Њутновите закони за движење]], од кои се јавува [[Класична механика|класичната механика]]; и [[Њутнов закон за гравитацијата|Њутновиот закон за универзална гравитацијата]], која ја опишува основната сила на [[гравитација]]та. И двете теории се согласуваат со експеримент. Во ''Principia'', исто така, се вклучени неколку теории од [[Основни својства на флуидите|флуидната динамика]].

 

 

 

[[Ханс Кристијан Ерстед]] беше првиот кој предложи врска помеѓу електрична енергија и магнетизам по набљудување на девијации на компас игла од страна на електрична струја. До раните 1830-тите [[Мајкл Фарадеј]] имаше покажано дека магнетни полиња и електрична енергија може да се генерираат едни со други. Во 1864 [[Џејмс Кларк Максвел]] презентираше на [[Кралско друштво|Кралското Општество]] равенки кои го опишуваат односот помеѓу електрична енергија и магнетизам. [[Максвелови равенки|Максвеловите равенки]] , исто така, предвидоа правилно дека [[светлина]]та е [[Електромагнетно зрачење|електромагнетен бран]]. Почнувајќи со астрономијата, принципите на природната филозофија се кристализираа во основните [[закони на физиката]] кои беа подобрувани во следните векови. До 19 век, науките се имаа сегментирано во повеќе полиња со специјализирани истражувачи и тие од полето на физиката, веќе не можеа да тврдат единствена сопственост врз областа на научно истражување.