Зеленград: Разлика помеѓу преработките

Самиот факт што голем број доселеници потекнуваат од Козјак, Горна Пчиња и Врањско не само во Зелениград туку и во околните селски населби, подлабоко во планината како што се с. Кнежево, Каврак, Емирица ако се има предвид времето на востанието на Карпош и пост восатничкиот период, кога наездата на Кримските Татари уништува се пред себе, убивајки, палејки, грабејки кога некои свештеници ќе запишат дека тоа е време кога ''живите им завидувале на мртвите'', ќе почнат масовни преселби на север пред теророт на Татарите. Секако дека тие преселби среде остра, незапамтена зима, уште повеке во непозната земја, преку Сава, изгледа дека голем дел од семејствата од овој крај останале длабоко во планините северно и околу Врање. А по неколку години, кога Татарите се вратиле на Крим, опустошените села и земја од овој дел на Македонија веќе немало кој да ја обработува. И затоа и покрај понудената амнестија враќањето назад на старите опустошени селишта не било брзо. По тие преданија, нашинците кои за време на востанието на [[Петар Карпош|Карпош]] се покажале многу „пргави„ заминале на север, оние другите постепено се враќаат на старите огништа.

 

 

Според егзархискиот секретар [[Димитар Мишев]], во 1905 година во Зеленград имало 160 [[Македонци]], под врховенството на [[Бугарска егзархија|Бугарската егзархија]].<ref name=":1">Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, р.130-131.</ref>