Михаил III Пијаницата: Разлика помеѓу преработките

| death_place = [[КонстантинополЦариград]]

Михаил III земал активно учество во војните против абасидите и нивните вазали на источната граница во 856–863 година, особено во 857 мгодина кога испратил армија од 50.000 луѓе против [[Умар ел-Акта]], [[емир]]от на [[Малатија]]. Во 859 година тој лично ја опсадил [[Самосата]], но во 860 година морал да го напушти својот поход за да ги одбие нападите на [[Византиско-руска војна (860)|русите]] на [[КонстантинополЦариград]]. Во 863 година Петрона го поразил и убил емирот на Малатија во [[Битка кај Лалакаон|Битката кај Лалакаон]] и го прославил својот триумф во главниот град.<ref>Treadgold, p. 452</ref>

Варда го оправдал своето узупаторство на регенството со воведување на голем број на внатрешни реформи. Под влијание на Варда и [[Фотиј I Цариградски|Фотиј I]], Михаил ја надгледувал обновата на разурнатите градови и структури, отворањето на затворените манастири, и реорганизацијата на царскиот [[КонстантинополскиЦариградски универзитет|универзитет]] во Маганаурскиот дворец п=сите раководени од Лав Математичарот.<ref>Tougher, p. 69.</ref> Фотиј, кој бил обичен лаик, кој влегол во световните редови и бил унапреден на позиција Вселенски патријар по расчинувањето на проблематичниот патријарх [[Игнатиј I Цариградски|Игнатиј]] во 858 година.<ref>On the 19th of December 858 Photios was a layman, on the 20th he was tonsured and over the next four days was ordained lector, sub-deacon, deacon and priest; on the 25th of December he was consecrated Patriarch of Constantinople. Photios was a kinsman of both Bardas and Michael III. See Tougher, p 69.</ref> Ова создало шизма во самата црква и иако КонстантинополскиЦариградски синод од 861 година го птврдил изборот на Фотиј I за патријарх, Игнатиј се пожалил до папата [[Папа Никола I|Никола I]], кој го прогласил Фотиј I за нелегален патријарх во 863 година. Михаил претседавал со синодот во 867 година на кој Фотиј I и останатите три источни патријарси го екскомуницирала папата Никола I и го осудиле латинкото ''[[филиокве]]'' дејство кое се однесувало на почитувањето на Светиот Дух.<ref>Fossier, p. 325</ref> Спорот поврзан со патријахалното седиште и надмоќта во црквата биле биле влошени од успехот на активните мисионерски напори на Фотиј I.

Михаиловото тело било погребано во Филиповиот Манастир во Хрисополис на азиското крајбрежје на Босфор. Кога Лав VI станал владетел во 886 година, едно од првите дела било откопувањето на телото на Михаил и негово презакопување, со голема церемонија, во царскиот мавзолеј во [[Црква Свети Апостоли (КонстантинополЦариград)|Црквата Свети Апостоли]] во КонстантинополЦариград.<ref>Tougher, p. 62.</ref>