Григориј Турски: Разлика помеѓу преработките

==Творештво==

[[Image:Grégoire de Tours, Histoire des Francs, livres 1 à 6, page de frontispice.jpg|thumb|180px|''Historia Francorum'' на Григориј од Тур.]]

 

Григориј од Тур пишувал на [[латински јазик]], но со често отстапување од класичните [[Латинска граматика|граматички]] правила,<ref>Sandys, John Edwin. ''History of Classical Scholarship'', Vol I. 434-435. Cambridge: CUP, 1903.</ref> мешајќи ги средниот и женскиот род и заменувајќи го женскиот со машкиот род<ref>Aron Gurevič, ''Problemi narodne kulture u srednjem veku''. Beograd: Grafos, 1987, стр. 36.</ref> при што користел многу прост стил. На пример, во предговорот на житието на св. Мартин, Григориј признава дека почнал да пишува со страв и по долго колебање, зашто се чувствувал „неписмен, простак и незнајко“ (''inops litteris, stultus et idiota''). Меѓутоа, нему му се прикажала мајка му, убедувајќи го дека токму тој едноставен начин на пишување е исправен, зашто му е пристапен на народот и дека би било за осуда ако не го направи тоа благородно дело. Тагувајќи поради својата неукост, најпосле Григориј бил охрабрен од помислата дека [[Господ]], „за да ја уништи суетата на светската премудрост, не ги избрал [[Ораторство|ораторите]], туку рибарите, не ги одбрал [[филозоф]]ите, туку селаните“. Поради тоа, тој ги отфрлил „басните“ за римските богови и ги опишува чудата на божјите избраници за што не е потребно да се знаат граматичките родови и падежи. Исто така, во завршната глава на својата „Историја на Франките“, откако ги набројува своите дела, тој повторно ја нагласува недоделканоста на својот стил, но ги заколнува сите свештеници кои ќе управуваат со епархијата да не менуваат ништо од она што го напишал, туку да ги сочуваат неговите дела недопрени.<ref>Aron Gurevič, ''Problemi narodne kulture u srednjem veku''. Beograd: Grafos, 1987, стр. 35-36.</ref>

[[Категорија:Починати во 593 година]]

[[Категорија:Хагиографи]]