Гама-зрачење: Разлика помеѓу преработките

Гама-зрачењето го открил [[Франција|францускиот]] истражувач [[Пол Вилар]] (''Paul Ulrich Villard'') во [[1900]] год., додека го испитувал [[радиум]]от<ref>{{cite book|last=L'Annunziata|first=Michael F.|title=Radioactivity: introduction and history|publisher=Elsevier BV|location=Amsterdam, Netherlands|year=2007|pages=55–58|isbn=9780444527158}}</ref>. Тој открил дека гама-зрачењето (за разлика од [[алфа-зрачење|алфа-]] и [[бета-зрачење]]то) не свртува од праволиниската патека во [[магнетно поле|магнетното поле]].

 

Гама фотоните на [[енергија|енергиите]] повисоки од 1.02 [[електронволт|MeV]], во близина на [[атомско јадро|атомското јадро]] можат да доживеат реакција што се нарекува [[создавање парови]], при што енергијата од 1.02 MeV се употребува за создавање на два [[електрон]]и со спротивна наелектризираност, а остатокот на енергијата на фотоните се дели на [[кинетичка енергија|кинетичката енергија]] на овие честички. Оваа реакција има значење само за фотоните со висока енергија во материјалите со висок [[атомски број]].