Адолф Хитлер: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →Поврзано: Отстранета категорија using AWB |
с →Воздигнување до моќ: Јзична исправка, replaced: индивидуите → единките using AWB |
||
Ред 46:
Кулминацијата на наглото растење на нацистичката партија во [[Баварија]] во обидот да зададе државен удар е во ноември [[1923]], кога Хитлер и генералот [[Ерик Лудендорф]] се обиделе да ја одземат предноста на актуелната конфузија и опозицијата на Вајмарската Република да ги натераат лидерите на Баварската влада и командантот на локалната војска да прокламираат национална револуција. Во пресметката која што се случила, полицијата и армијата испалиле предупредувачки оган. Хитлер бил повреден а четири полицајци убиени. Тој нацртал и неколку лекции од движењето кое морало легално да ја достигне власта. Хитлер бил обвинет со казна затвор од пет години од кои одслужил само девет месеци и тоа во релативна удобност во Ландсберскиот замок. За време на одслужувањето на казната затвор тој успеал да го напише првиот том на книгата „[[Мојата борба]]“, кое претставува негова политичка автобиографија.
Идеите на Хитлер вклучувале нееднаквост меѓу расите, нациите и единките како дел од природната селекција која што ја издвоила [[Ариевци|Ариевската раса]] како креативен елемент на човештвото. Според него природна единка на човештвото бил човекот, од кои најмоќни биле Германците. Тој верувал дека државата постои за да му служи на народот, елемент кој Вајмарската Германска Република го предаде. Парламентарно демократската влада била двојно проколната. Ги апсорбирала еднаквоста на
Најголемиот непријател на [[нацизам|нацизмот]] не биле погледите на Хитлер, ниту пак либералната демократија во [[Германија]] која била пред колапс туку тоа бил [[марксизам|марксизмот]]. Покрај марксизмот, уште поголеми непријатели биле [[Евреи]]те, кои Хитлер ги сметал за [[реинкарнација]] на злото. Постојат различни верувања на историчарите за тоа кога [[антисемитизам|антисемитизмот]] стана најдлабоката и најсилната Хитлерова осуда. Во [[1919]] тој напишал: „Рационално антисемитизмот мора да води кон систематска легална опозиција. Неговата крајна цел мора да биде елиминирање на сите Евреи“. Во „Мојата Борба“ тој ги опишува [[Евреи]]те како „уништувачи на културата“, „паразити на нацијата“ и „закана“.
| |||