Класична индиска музика: Разлика помеѓу преработките

[[Податотека:Five_Celestial_Musicians_LACMA_AC1992.254.1-.5.jpg|мини| Пет Gandharvas (небесни музичари) од 4–5 век н.е., северозападна Јужна Азија, носејќи ги четирите типа на музички инструменти. Гандарвас се дискутира во литературата во ерата на Ведска. {{Sfn|Rowell|2015}} ]]

Во античките традиции на хиндуизмот се појавиле два музички жанр, имено ''Ганџарва'' (формална, компонирана, церемонијална музика) и ''Гана'' (неформална, импровизирана, забавна музика). {{Sfn|Rowell|2015}} ''Гандварската'' музика подразбирала и небесни, божествени здруженија, додека ''Гана'' подразбирала и пеење. {{Sfn|Rowell|2015}} Музичката традиција на Ведската санскрит широко се раширила во индиското потконтинент, а според Роул, античките класични Тамилски класици го прават „обилно јасно дека култивираната музичка традиција постоела во Јужна Индија уште во последните неколку предхристијански векови“. . {{Sfn|Rowell|2015}}

Раниот санскритски текст од почетокот на 13 век, ''Сангитератарнара'' (буквално, „Океан на музика и танц“), од Сарнгадева покровител од кралот Сигана од династијата Јадава во [[Махараштра]], спомнува и дискутира за ''рага'' и ''талас'' . Тој идентификува седум ''тала'' семејства, потоа ги дели во ритмички коефициенти, презентирајќи методологија за импровизација и композиција која продолжува да ги инспирира модерните ери од индиските музичари. ''Sangitaratnakara'' е една од најкомплетните историски средновековни ера на хиндусите трактати на оваа тема што преживеа во модерната ера, која се однесува на структурата, техниката и расудувањето зад ''рагаите'' и ''таласите'' . {{Sfn|Rowell|2015}} <ref name="Bod2013p116">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=321oAgAAQBAJ&pg=PA116|title=A New History of the Humanities: The Search for Principles and Patterns from Antiquity to the Present|last=Rens Bod|publisher=Oxford University Press|year=2013|isbn=978-0-19-164294-4|page=116}}</ref>

Централноста и значењето на музиката во античка и рана средновековна Индија се изразува и во бројни релјефни храмови и храмови, во будизмот, хиндуизмот и ainаинизмот, како на пример преку резба на музичари со кимбали во црковната скулптура во Паваја од петтиот век кај Гвалиор, {{Sfn|Nettl et al.|1998}} и пештерите Елора . <ref>{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=vHK2WE8xAzYC&pg=PA76|title=Carving Devotion in the Jain Caves at Ellora|last=Lisa Owen|publisher=BRILL Academic|year=2012|isbn=978-90-04-20629-8|pages=76–77}}</ref> <ref>{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=f9MYAAAAYAAJ|title=Ellora|last=Madhukar Keshav Dhavalikar|publisher=Oxford University Press|year=2003|isbn=978-0-19-565458-5|page=35}}</ref>

Историската литература пост-ведска во врска со индиската класична музика е голема. Античките и средновековните текстови се главно на санскрит (хиндуизм), но главните прегледи на музичката теорија, инструментите и практиката биле составени и на регионални јазици како што се Брај, Канада, Одија, Пали (Будизам), Пракрит (ainанизам), Тамил и Телугу . {{Sfn|Gautam|1993}} Додека бројни ракописи преживеале во модерната ера, се верува дека многу оригинални дела на индиската музика биле изгубени, а се знае дека постоеле само затоа што се цитирани и дискутирани во други ракописи за класична индиска музика. {{Sfn|Gautam|1993}} {{Sfn|Nettl et al.|1998}} Многу од енциклопедиските пурани содржат големи поглавја за теоријата на музиката и инструментите, како што се „ ''Бахавата пурана“'', „ ''Маркандеја Пурана“'', „ ''Вајо Пурана“'', „ ''Линга пурана'' “ и „ ''Виснудхармотра пурана“'' . {{Sfn|Te Nijenhuis|1974}} <ref>{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=n0-4RJh5FgoC&pg=PA151|title=The kakkas Purāṇas|last=Ludo Rocher|publisher=Otto Harrassowitz Verlag|year=1986|isbn=978-3-447-02522-5|pages=151–152|author-link=Ludo Rocher}}</ref> <ref>A. A. Bake (1962), [https://www.jstor.org/stable/24646645 Review: Textes des Purāṇas sur la Théorie musicale by Alain Daniélou, N. R. Bhatt], ''Indo-Iranian Journal'', BRILL Academic, Volume 5, Number 2 (1961–62), pages 157–160</ref>

Најистакнати и највлијателни меѓу овие текстови се ''Сама Веда'', ''Натја шастра'' (класичен трактат за музичка теорија, Гандарва), ''Датилам'', ''Брихадизи'' (трактат за регионални класични музички форми) и ''Сангита Ратанкара'' (дефинитивен текст за карнематички и хиндустански традиции). <ref name="bod116Bod2013p116">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=321oAgAAQBAJ&pg=PA116|title=A New History of the Humanities: The Search for Principles and Patterns from Antiquity to the Present|last=Rens Bod|publisher=Oxford University Press|year=2013|isbn=978-0-19-164294-4|page=116}}</ref> {{Sfn|Gautam|1993}} {{Sfn|Randel|2003}} Повеќето историски текстови за теорија на музиката биле од хиндуисти научници. Некои текстови на класична музика биле исто така компонирани од будисти и научници на ainаин, а во 16 век од муслимански научници. Овие се наведени во приложената табела.

{{Повеќе слики}} Пурандара Даса (1484 - 1564) бил хинду композитор и музиколог, кој живеел во Хампи на империјата Вијајанагара . <ref name="Swain2016p228">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=Ad7dDAAAQBAJ&pg=PA228|title=Historical Dictionary of Sacred Music|last=Joseph P. Swain|publisher=Rowman & Littlefield|year=2016|isbn=978-1-4422-6463-2|pages=228–229}}</ref> Тој се смета за ''Питамаха'' (буквално, „дедо“) на карнематската музика. Пурандара Даса беше монах и приврзаник на хинду-богот Кришна (Вишну, аватар на Витал ). <ref name="Rao2015p70">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=yfCICwAAQBAJ&pg=PT70|title=Intercultural Communication: The Indian Context|last=Ramesh N. Rao|last2=Avinash Thombre|publisher=SAGE Publications|year=2015|isbn=978-93-5150-507-5|pages=69–70}}</ref> Тој ја систематизираше класичната индиска теорија за музика и разви вежби за музичарите да ја научат и усовршуваат својата уметност. Тој патувал широко споделувајќи ги и ги подучувал своите идеи и влијаел на бројни музичари од движењето во Јужна Индија и Махараштра Бакти . Овие вежби, неговите учења за ''рага'' и неговата систематска методологија наречена ''Сулади Сапта Тала'' (буквално, „исконска седум тала“) останува во употреба во современото време. {{Sfn|Nettl et al.|1998}} Напорите на Пурандара Даса во 16 век го започнале карнематскиот стил на индиската класична музика. <ref name="Smith1982p153">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=IY8fAAAAIAAJ&pg=PA153|title=Hinduism: New Essays in the History of Religions|last=Bardwell L. Smith|publisher=BRILL Academic|year=1982|isbn=978-90-04-06788-2|pages=153–154}}</ref>

[[Податотека:Saraswati.jpg|мини| Сарасвати е божица на музиката и знаењето во индиската традиција. ]]

Не е јасно кога започна процесот на диференцијација на хиндустанската музика. Процесот може да започнал во судовите од 14 век на султаните во Делхи. Сепак, според Јаиразбхој, северноиндиската традиција најверојатно ја стекнала својата модерна форма по 14-ти или по 15-ти век. {{Sfn|Jairazbhoy|1995}} Развојот на хиндустанската музика достигна врв за време на владеењето на [[Акбар Велики|Акбар]] . За време на овој период од 16 век, Тансен студирал музика и вовел музички иновации, околу првите шеесет години од животот со покровителство на хиндуинскиот крал Рам Ченд од Гвалиор, а потоа настапил во муслиманскиот двор на Акбар. <ref name="Wade1998p108">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=4JGY8Yd2ChoC&pg=PA108|title=Imaging Sound: An Ethnomusicological Study of Music, Art, and Culture in Mughal India|last=Bonnie C. Wade|publisher=University of Chicago Press|year=1998|isbn=978-0-226-86841-7|pages=108–114}}</ref> <ref name="Babineau1979p54">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=StMdQuS37QcC&pg=PA54|title=Love of God and Social Duty in the Rāmcaritmānas|last=Edmour J. Babineau|publisher=Motilal Banarsidass|year=1979|isbn=978-0-89684-050-8|page=54}}</ref> Многу музичари го сметаат Тансен за основач на музиката во Хиндустани. <ref>{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=wZZ1_pQJnKEC&pg=PA68|title=Heartland Excursions: Ethnomusicological Reflections on Schools of Music|last=Bruno Nettl|publisher=University of Illinois Press|year=1995|isbn=978-0-252-06468-5|page=68}}, Quote: "This is a recital of the identities of their teachers, perhaps the teachers' own teachers and association with gharanas, or schools, of musicianship, and often an attempt to link the main performer of the day through student-teacher genealogies to one of the early great figures of music, such as the revered Tansen, the mythical culture hero and founder of Hindustani music".</ref>

Хиндустанскиот музички стил главно се наоѓа во Северна Индија, Пакистан и Бангладеш. Постои во четири главни форми: Дупрад, Кјал (или Кајал), Тарана и полукласичен Тумри . {{Sfn|Caudhurī|2000}} Духрад е антички, Хјал еволуирал од него, Тумри еволуирал од Кјал. {{Sfn|Te Nijenhuis|1974}}

Кјал е модерна форма на хиндустанска музика, а терминот буквално значи „имагинација“. Тоа е значајно затоа што тоа беше образец за суфи-музичари меѓу исламската заедница на Индија, а ''Кавалс ги'' пееше своите народни песни во формат Кјал. {{Sfn|Caudhurī|2000}}

Дарупад (или Друвапад), античка форма опишана во хиндушкиот текст Натјашастра {{Sfn|Te Nijenhuis|1974}} е една од основните форми на класична музика која се наоѓа низ целиот индиски потконтинент. Зборот потекнува од ''Друва'' што значи неподвижен и постојан. {{Sfn|Caudhurī|2000}} {{Sfn|Te Nijenhuis|1974}}