Банка на Италија: Разлика помеѓу преработките

'''Банката на Италија''' ([[италијански]]: ''Banca D'Italia'') е централна банка на [[Република Италија]] и е дел од [[Европски систем на централни банки|Европскиот систем на централни банки]] (ЕСЦБ) и [[Евросистем]]от.

Банката на Италија е јавно-правна институција и се стреми кон исполнување на целите од општ интерес во монетарното и финансиското подрачје. Во овој контекст, може да се наведат следниве цели: ценовната стабилност, која е примарната цел на Евросистемот под Договорот за основање на Европската заедница (ДЕЗ) и стабилноста и ефикасноста на финансискиот систем, на тој начин исполнувајќи го принципот на заштита на заштеди отелотворени во Уставот (член 47 (1): "Републиката го охрабрува и заштитува штедењето во сите негови форми, се уредува, координира и контролира обезбедувањето на кредит"); и други работи кои му се доверени тоа од страна на италијанскиот закон<ref>http://www.bancaditalia.it/ </ref>.

Потеклото на банкарството се губи низ времето. Но не и од оние централни банки, чија историја е исцрпена целосно во распон од едвај три века. [[File:Банката во историјата.jpg|thumb|Банката во историјата]] За секој од нив, датумот на раѓање е познат со прецизност: 1668 за централната [[банка на Шведска]], 1694 за тоа на Англија, 1800 за Франција, 1814 за Холандија, 1817 за Австрија, 1850 за Белгија, 1875 за Германија, 1882 за Јапонија, 1893 за Италија, 1913 за Банката на федерални резерви на САД. Постои можност оваа листасписок на датуми да не биде точна. Всушност, централната банка не се јавила како целосна и развиена институција која ја знаеме денес. Централната банка е тело кое се развивало со текот на времето, постепено стекнувало нови и повеќе комплексни функции, должности и функции, за создавање повеќе и повеќе сложени и деликатни односи со остатокот од банкарскиот и финансискиот систем и со политичкиот систем и економијата воопшто<ref> name="topics.bloomberg.com">http://topics.bloomberg.com/bank-of-italy/</ref>.

Дирекцијата (Владејачкиот одбор) е колегијален орган, предмет на членовите 21, 22 и 23 од Статутот, кој е составен од гувернерот, генералниот директор и тројца заменици директори.[[File:Гувернер Игнацио Виско.jpg|thumb|Гувернер Игнацио Виско]] Тие се овластени да усвојат мерки од екстерно значење во однос на остварувањето на јавни функции кои им се доверени со закон на [[Банка|Банката]]та во извршување на своите цели, освен одлуките кои потпаѓаат под надлежност на ЕСЦБ. Резолуциите се донесуваат со апсолутно мнозинство на присутните, каде бројот на поделба е еднаков,а гувернерот има решавачки глас<ref> http://name="topics.bloomberg.com"/bank-of-italy/</ref>.

Главните функции на Банката на Италија се дизајнирани за да се обезбеди монетарна и финансиска стабилност, што е нужен услов за траен раст на економијата. Банката придонесува во одлуките за единствена монетарна политика на еврозоната и ги врши задачите кои и се доверени, како централна банка која есоставен дел на Евросистемот. Тој е одговорен за спроведувањето на овие одлуки во Италија преку работењето со кредитни институции, политика на отворен пазар, и менаџментот на задолжителните резерви. Банката промовира непречено функционирање на платниот систем преку обезбедување на насоки, регулирање и контрола. Таа врши услуги за државата со спроведување на трезорско работење (јавен сектор приходи и расходи), дејствувајќи како агент за јавен долг, и борбата против каматата.

Целта на [[монетарната политика]] е одржување на [[Ценовна стабилност|ценовната стабилност]], дефиниранирана од страна на Управниот совет како водење на хармонизиран индекс на потрошувачките цени на еврозоната подолу, но блиску до 2 отсто во текот на среден рок.Советот користи различни инструменти, вклучувајќи ги и промените во официјалните курсеви и регулирање на количината на резерви на меѓубанкарскиот пазар по пат на отворен пазар операции<ref>http:// name="topics.bloomberg.com"/bank-of-italy/</ref>.

Задачите и функциите доверени на Банката на Италија во рамките на Европската институционалната рамка ги вклучуваат интервенциите на девизниот пазар и управувањето со девизните резерви<ref> http://name="topics.bloomberg.com"/bank-of-italy/</ref>.

Таа учествува секојдневно во телеконференција со другите главни централни банки, со цел да се утврди индикативноста на девизниот курс на еврото во однос на 35 валути. Покрај тоа, Банката на Италија учествува на состаноците во кои централните банки учеснички во новиот механизам на девизниот курс даваат извештај за активностите на девизниот пазар.

Интервенцијата на централните банки има за цел да ја зачува довербата на јавноста во [[Валута|валутатавалута]]та како средство за плаќање, преку промоција на условите за ефикасност, стабилност и безбедност. Со полесен трансфер на пари помеѓу операторите и поттикнувањето на раст на трансакциите, непреченото функционирање на платниот систем е неопходен услов за стабилност и ефикасност на финансиските пазари и растот на реалната економија. Обезбедувањето на директно плаќање за услугите е една од клучните елементи на располагање на Централната банка, заедно со регулирањето на системот (надзорната функција) и соработката со пазарот, со која треба да се промовира непречено функционирање на платниот систем. Во Италија, централната банка работи преку национални платежни системи, особено "BI-Rel", за решавање во брзо време големи индивидуални трансакции, и "BI-Comp", за клиринг и порамнување на исплати на мало. Во нејзината улога како оператор на системите за плаќање, Банката дефинира политики за подигнување на ефикасноста, сигурноста и безбедноста на директно давање на домашните платежни услуги. Акцијата на национално ниво е поставена во европски контекст и повеќе се карактеризира со силен притисок да се создадат заеднички процедури заедно со еврозоната и усогласување на регулаторната рамка.

Банката на Италија, исто така, има овластување да ги контролира оние институции кои што работат со [[Пари|паритепари]]те. Во случај на прекршок,банката може да наметне парични и административни санкции. Евро монетите се коваат во Италија од страна на државната печатница и во име на Министерството за економија и финансии, кое во својот капацитет како издавачко тело, гарантира дека тие се распоредени на национално ниво преку филијали на Банката на Италија.

* ''Државен трезор за плаќања и складирање''

Со оваа услуга од банката моеже да се пријават неправилни или несоодветно постапување од страна на банките и финансиските посредници на Банката на Италија. Банката ги разгледува поплаките и потврдува дали се прекршени транспарентноста и исправноста на барањата и потоа интервенира. Банката одговара на поднесителот на жалбата, ја повикува банката или финансискиот посредник да одговори во целост, прецизно и брзо што се случило, и, конечно, дава одговор.

Народниот првобранител е еден од алтернативните начини на решавање на жалби од страна на клиентите за банките или другите финансиски посредници. Постојат три регионални одбори, кои се наоѓаат во Рим, Милано и Неапол.