Махатма Ганди: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Одбиени последните 3 промени (од 92.55.81.97) и ја поврати преработката 3865633 на Zdravko |
с Јазична исправка, replaced: Отоманската империја → Отоманското Царство using AWB |
||
Ред 9:
Ганди одлично ги водел индијците во предизвикувањето на британското наметнување на данокот за солта со 400 км одење, наречен „Денди Салт Марч“ („Dandi Salt March“) во 1930 година, а подоцна во повикувањето на Британците да се откажат од Индија под кампањата „Августовското движење“ („Quit India“) во 1942 година. Во многу прилики, тој бил повеќе пати затворен со години и во Јужна Африка и во Индија.
Ганди се обидел да применува ненасилство и вистина во сите околности и се залагал и другите да го прават истото. Тој живеел скромно во самостојно станбено заедништво и носел традиционално „дотиˮ и шамија, проткаена со рачно предиво на чекрек. Ганди јадел едноставна вегетаријанска храна, а исто така постел, како начин за самопречистување и за општествен протест. Сепак, визијата на Ганди која се темели врз религиозниот плурализам, била оспорена во почетокот на 1940-тите години, со новиот муслимански национализам кој барал посебна муслиманска татковина создадена во Индија.
Најпосле, во август 1947 година, Индија добила независност, но Британско-индиското Царство било поделено во две територии, помалата со хиндуско мнозинство, Индија и муслимански Пакистан. Уште толку преселените хиндуси, муслимани, и сики ги заземале своите места на нивните нови територии, и со тоа избувнало верското насилство, особено во [[Пенџаб]] и [[Бенгал]].
Избегнувајќи ја официјалната прослава на независноста на Њу Делхи, Ганди ги посетил погодените области каде што се обидел да даде утеха. Во следните месеци, тој отпочнал неколку пости, за да ја потикне религиозната хармонија. Последниот од тие пости, отпочнат на 12 јануари 1948 година, на возраст од 78 години, исто така имало индиректна цел во притискањето на Индија да плати некој паричен капитал што се должел на Пакистан. Некои индијци помислиле дека Ганди бил премногу попустлив.
Помеѓу нив, бил Натурам Годсе, хиндуски националист, кој го убил Ганди на 30 јануари 1948 година со пукање на три куршуми во неговите гради. Махатма Ганди често, иако неофицијално, се смета за Татко на нацијата. Неговиот роденден, на 2 октомври, во Индија се празнува како, раѓањето на Ганди (ˮGandhi Jayantiˮ), кој е национален празник и во целиот свет, како Меѓународен ден на насилството.
Ред 27:
Сепак, како што била тогашната традицијата, малолетната невеста поминувала повеќе време во куќата на нејзините родители, а далеку од нејзиниот сопруг. Во 1885 година, кога Ганди бил 15 години, на двојката им се родило првото дете, но преживеало само неколку дена.Таткото на Ганди, Карамчанд Ганди, починал исто така таа година,. Религиознато потекло било избрано. Таткото на Ганди бил од Хиндуската заедница на Мод Банија, а неговата мајка била од Пранамско-ваишнавско семејство. Религиозните личности биле чести посетители на нивниот дом.
Мохандас и Кастурба имале уште четири деца и сите биле машки: Харилал, роден во 1888година, Манилал, роден во 1892 година, Рамдас, роден во 1897 година и Девдас, роден во 1900 година. Во своето средно училиште во Порбандар и средното училиште во Рајкот, Ганди останал како просечен ученик. Ганди не бил посветен ниту во училницата, ниту на игралиштето.
Во еден од последните извештаи тој бил оценет како „добар во Англискиот јазик, справедлив во Аритметиката и слаб по Географија“ ; кој поминал со многу добар просек, но со лош ракопис. Со малку потешкотија тој го поминал испитот за упис на колеџот Самалдас, во Бавнагар. Фамилијата на Ганди посакувале тој да биде адвокат, со тоа што ќе се зголемат шансите да успее во патоказот на својот татко.
Ред 33:
==Англискиот адвокат==
Во 1888 година, Ганди многу патувал во Лондон, Англија, за да студира Право на Лондонскиот универзитетски колеџ, каде што студирал Индиско право и правни науки, а се обучувал како адвокат во храмот „Инер Темплˮ (ˮInner Templeˮ).
Неговиот живот во Лондон бил под заклетва на неговата мајка, пред да ја напушти Индија, во присуство на еден џаиниски монах за да ги набљудува прописите на самоодрекување од месо и алкохол, како и на сексуалната слобода. Ганди се обидел да ги прифати „англиските обичаи“, вклучувајќи и одење на часови по танц. Меѓутоа, тој не ја прифаќал незачинетата вегетаријанска храна, која ја служела неговата газдарица и често бил гладен, додека да најде еден од ретките вегетаријански ресторани во Лондон.
Под влијание на текстовите од Хенри Солт, Ганди се приклучил на Вегетаријанското друштво, каде што бил избран на извршниот комитет и започнал поглавје за областа „Бејсватер“ (ˮBayswaterˮ). Некои од вегетаријанците што ги запознал биле членови на Теозофското друштво, кој бил основан во 1875 година, за да се постигне универзално здружение, а било поделено во проучување на будистучка и хиндуистичка литература. Тие го охрабриле Ганди да им се придружи во читањето на Багавад Гита, како во преводот така и во оригиналот. Непокажувајќи интерес кон религијата пред тоа, Ганди станал заинтересиран за религиозната мисла.
Ганди во јуни 1891 година бил повикан на адвокатура, а потоа го напуштил Лондон за да се врати во Индија, кадешто дознава дека неговата мајка починала, додека тој бил во Лондон и дека неговото семејство ја криеле таквата вест од него. Неговите обиди за вооспоставување на законската практика во Бомбај не успела, бидејќи тој бил премногу срамежлив да зборува пред судот.
Ганди потоа се вратил во Рајкот за правење на мали петиции, наменети за странки во судскиот процес, но бил принуден да ги затвори заради прекршрок на еден британски службеник. Во 1893 година, Ганди прифатил едногодишен контакт од индиската фирма „Дада Абдула и Копродукцијаˮ (Dada Abdulla & Co), на едно место во колонијата на Натал, јужна Африка, а потоа дел од Британската империја.
Ред 45:
==Движењето за граѓанските права во Јужна Африка==
Кога имал 24 години, Ганди пристигнал во Јужна Африка за да работи како правен застапник за муслиманско-индиските трговци со седиште во градот Преторија. Поминал 21 година во Јужна Африка, каде што ги развил своите политички ставови, етиката и политичките водачки вештини. Историчарот Гуа тврди дека, кога Ганди се вратил во Индија во 1914 година, тој бил умешен во јавното говорење, во собирањето на финанскиски средства, во преговори, во односи со медиумите и во самозалагањето.
Индијците во Јужна Африка биле водени од богатите муслимани, кој го вработиле Ганди како адвокат и во согласност со хиндиските договорени работници со многу ограничени права. Махатма Ганди ги почитувал сите нив како индијци, со вечен став дека „индијцитеˮ ја надминале религијата и општествениот слој. Верувал дека тој би можел да ги помести историските разлики, особено во однос на религијата и со тоа верување кога се вратил во Индија, се обидел да го спроведе тоа.
Со неговото искуство од Јужна Африка, Ганди бил изложен на препреки, без да биде свесен за тоа. Забележал дека немал допир со огромните сложености на верскиот и културниот живот во Индија и верувал дека тој ја има разбрано Индија со запознавањето и со главните водачи на Јужна Африка.
Ред 53:
Во Јужна Африка, Ганди се соочил со дискриминацијата насочена кон сите луѓе од другите раси. Во градот Питермарицбург тој бил фрлен од воз по одбивањето да се потргне заради луѓето од првата класа. Ганди за тоа протестирал и следниот ден му било дозволено од првата класа. Патувајќи подалеку со кочијата, возачот го претепал Ганди бидејќи одбил да се помрдне и да направи место за еден европски патник. Тој на патувањето трпел и други неволји исто така, вклучувајќи и забрана за опстојување во некои хотели. Во друг инцидент, судијата на Дурбанскиот суд наредил Ганди да го острани својот турбан од главата, а тој одбил да го стори тоа.
Овие настани биле пресвртна точка во животот на Ганди, а го оформиле неговиот социјален активизам и го освестиле од социјалната неправда. По докажувањето на расизмот, предрасудите и неправдата против индијците во Јужна Африка, Ганди почнал да го преиспитува неговото место во општеството и неговите луѓе што стојат во Британската Империја.Махатма Ганди го продолжил својот креативен период во Јужна Африка, за да им помогне на индијците во спротивставувањето на предлог-законот да ги елиминираат нив од правото за гласање. Во однос на овој предлог-закон, Ганди пратил меморандум до Џосеф Чемберлен, Секретар на Британската колонија, барајќи од него да ја преиспита неговата позиција за овој предлог-закон. Иако неможело да се запре донесувањето на законот, неговата кампања била успешна, обрнувајќи го вниманието врз жалбите на Индијците, во Јужна Африка.
Во 1894 година, Ганди помогнал во основањето на Индискиот Конгрес во Натал, и преку оваа организација, тој ја направил Индиската заедница во Јужна Африка, во обединета политичка сила. Во Јануари 1897 година, кога Ганди слетал во Дурбан, го нападнале толпа од белите доселеници, а тој само избегал преку напори, со помош на сопругата на началникот. Меѓутоа, тој одбил да ги притисне обвниненијата против било кој член од толпата, наведувајќи дека тоа било еден од принципите да не се бара надомест за лична грешка во Законот на судот.
Ред 84:
===Движењето Килафат===
Ганди во 1919 година, со неговата слаба позиција во Конгресот,одлучил да ја прошири својата база со зголемување на неговото барање до муслиманите. Таква можност се отворила со движењето Килафат, светски протест од страна на муслиманите, против уривањето на духовниот муслиман Калиф, поглаварот на нивната религија.
Иако Ганди не ја започнал Конференцијата на муслиманите во Индија која го насочило движењето во Индија, тој брзо потоа станал најзначаен претставник и привлекол силна база од муслиманска подршка со локални членови во сите муслимански центри во Индија. Неговиот успех ја направила Индија првиот национален водач со мултикултурна база и го олеснила неговото издигнување на власт во Конгресот, што пред тоа било невозможно да опфати толку многу муслимани. Ганди во 1920 година станал главен водач во Конгресот. До крајот на 1922 година, движењето пропаднало.
Ред 92:
===Августовското движење Сатјаграха===
Ганди се држел настрана од активна политика, и како таков, останал во поголемиот дел на 1920-тите години. Наместо тоа, тој се фокусирал на решавање на клинот помеѓу партијата Сварај и Индискиот национален конгрес и проширување на иницијативи против „недопирливоста“ (луѓето кои припаѓаат на најниската каста во Индија), алкохолизмот, незнаењето и сиромаштијата. Во 1928 година, Ганди се вратил на чело. Една година пред тоа, британскта влада назначи нова Комисија за уставна реформа, под раководство на Џон Симон, кој што не вклучил ниту еден индиец како член во Комисијата. Резултатот бил бојкот на Комисијата, од страна на индиски политички партии.
Ганди дошол до одлука во текот на Конгресот Калкута во 1928 година, повикувајќи ја британската влада, да и додели на Индија статус на власт, или да се соочи со нова кампања на несоработка со целосна независност, како главна цел за својата земја. Ганди не само што ги согледал ставовите на помладите Субас Чандра Босе и [[Џавахарлал Нехру]], кои побарале барање за итна независност, но исто така го намалил своето барање на една година чекање, наместо на две години.
Ред 116:
На 8 мај 1933 година, Ганди го започнал 21-от ден од постењето за самопрочистување и започнал едногодишна кампања за помош на Харијанското движење. Оваа нова кампања, универзално не била прифатена во заедницата Далит, бидејќи Амдекер го осудил Ганди за употребата на терминот Харијани, со тоа велејќи дека Далитите биле социјално незрели, а дека привилигираната каста на индијци се престставувале со патерналистичка функција. Амдекар и неговите сојузници исто така осетиле дека Ганди ги нарушувал политичките права на Далитите.
Ганди, исто така одбил да ја подржи најниската каста („Untouchables“), во периодот од 1924 – 1925 година, кога тие одржале кампања за правото да се молат во храмовите. Поради дејствијата на Ганди, Амдекар го опишал него како „неискрен и неверодостоен“.
Иако Ганди бил роден во замокот Вајшаја, тврдел дека тој бил способен во име на Далитите, и покрај приуството на далитистичките активисти, како што е Амдекар. Ганди и Амдекар често се судрувале, бидејќи Амдекар се обидел да ги острани далитите надвор од хиндустичката заедница, додека Ганди се обидувал да го спаси хидуизмот со истерување на припадниците на најниската каста во Индија. Амдекар се пожалил дека Ганди напреднува многу бавно, додека традиционалните хиндуисти рекле дека Ганди бил опасно радикален кој го отфрлил движењето.
Гуа во 2012 година изјавил дека „Идеолозите ги вршеле овие стари ривалства во сегашноста, со демонизација на Ганди, сега којшто е здружен меѓу политичарите, кој е претпоставен да зборува во име на Амдекар“. Гуа додал дека нивната работа ги надополнила меѓусебно, а Ганди често го фалел Амдекар. Летото, 1934 година,врз животот на Ганди биле направени три атентати.
Ред 136:
==Посмртни останки==
Според хиндуската традиција, посмртните останки требало да се фрлат во река. Посмртните останки на Ганди биле истурени во урни, кои биле испратени во Индија за меморијалните служби. Повеќето од нив биле потопени во реката Сангам во Алахабад на 12 февруари 1948 година, но некои биле тајно одземени.
Во 1997 година, Тушар Ганди се сконцентрирал во содржината на една посрмтна останка, најдена во еден трезор и која била вратена назад преку судовите, во Сангам – Алахабад. Некои посрмтни останки на Ганди биле расфрлани на изворот на реката Нил, во близина на Џинџа, Уганда, а спомен плочата го одбележала настанот. На 30 јануари 2008 година, содржината на друга урна била потопена на плажата Чаупати. Другата урна е во палатата на Ага Кан во Пуна (каде што Ганди бил затворен од 1942 година до 1944 година), и уште една урна во езерото Шрајн, во Лос Анџелес.
| |||