Википедија

Зигмунд Фројд: Разлика помеѓу преработките

Интерактивен преглед на историјата
[проверена преработка][проверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
authority control moved to wikidata
с Робот: Автоматизирана замена на текст (-философ +филозоф)
Ред 95:
Со давање на овој предлог, Фројд ја дознава тенденцијата за несвесното да ги повторува незадоволителните искуства за телото да се направи нечувствително, или да се умртви. Ова принудување да се повторуваат незадоволителните искуства објаснува зошто трауматичните кошмари се појавуваат во соништата, како што кошмарите им се спротивставуваат на пораната концепција на сништата на Фројд, сиромашно како состојба на задоволство, фантазија и желба. Од друга страна животните нагони промовираат преживување со избегнување на екстремно незадоволство и било каква животна опасност. Од друга страна, функциите на умртвените нагони истовремено го насочуваат екстремното задоволство, коешто води кон смрт. Фројд ги испраќа концептуалните двократности на задовоство и незадоволство, како и секс/живот и смрт, во неговите дискусии за мазохизам и садомазохизам. Тензијата помеѓу живиот и умртвениот нагон претставува револуција во неговиот начин на мислење.
 
Овие идеи означуваат аспекти на философитефилозофите на Артур Шопенхауер и Фридрих Ниче. Песимистичката философијафилозофија на Шопенхауер, образложена во Светот како желба и репрезентација го опишува откажувањето од желбата за живот што одговара на многу нивоа со умртвениот нагон на Фројд. Слично на ова, животниот нагон јасно ја поврзува теоријата на Ниче со онаа на Дионисијан во раѓањето на трагедијата. Меѓутоа, Фројд одбива да се запознае со своите дела пред да ја формира основата на неговите идеи.
 
== Наследството на Фројд ==
Ред 120:
=== Филозофија ===
 
Фројд себеси не се смета за философфилозоф, иако многу му се восхитува на Франц Бретано, познат по неговата теорија за перцепцијата, како и Теодор Липс, кој беше еден од главните поддржувачи на идеите за потсвеста и емпатијата. Во неговото учење од 1932г. за психоанализата како „филозофија на животот“ Фројд зборува за разликата помеѓу науката и философијатафилозофијата:
 
Филозофијата не е спротивставена на науката, таа се однесува онака како што се однесувала кога била наука и до одредена мера ги употребува истите методи; но таа се одделува од науката, со тоа што се држи за илузијата дека може да произведе комплетна и разбирлива слика за светот, иако таа слика всушност мора да се распадне на парчиња со секој нов напредок во нашето знаење. Нејзината методолошка грешка се заснова на фактот дека таа прекумерно ја поттикнува епистемолошката вредност на нашите логични дејства и до одредена мера се восхитува на веродостојноста на другите извори на знаење, како интуицијата.
 
Моделот на Фројд за умот често смета за предизвик за моделот на просветување на рационалното делување, коешто е клучен елемент на многу модерни философиифилозофии. Теориите на Фројд имаат голем ефект за училиштето во Франкфурт и критичката теорија. Следејки го „враќањето на Фројд“ од страна на францускиот психоаналитичар Жак Лакан, Фројд има остро влијание на некои француски философифилозофи.
 
Фројд еднаш отворено го дозволи избегнувањето на работата на Ниче, „чиишто претпоставки и интуиција често се согласуваат на многу зачудувачки начин со тешките пронајдоци за психоанализата". Меѓутоа Ниче ја одбива претпоставката на таканаречениот „научен“ човек и освен „дијагнозирањето“ на смртта на таткото - Бог, наместо да ги опфати желбите на животните (или „енергиите на Дионис“) хуманистот Фројд ги одбива претпоставките преку позитивизмот.
Ред 130:
=== Наука ===
 
Австриско - британскиот философфилозоф Карл Попер расправа дека психоаналитичките теории на Фројд се претставени во непроверена форма. Деловите на психологијата во американските универзитети денес се научно ориентирани и Фројдовата теорија е маргинализирана. Меѓутоа, истражувачите во полето на невропсихоанализата расправаат за теориите на Фројд, откривајки дека мозочните структури поврзани со Фројдовите концепти како либидо, нагони, несвесно и потиснувања. Основана од јужноафриканскиот невронаучник Марк Солмс, невропсихианализата добива придонеси од истражувачите Оливер Сакс, Жак Панксеп, Даглас Ват, Антонио Дамасио, Ерик Кендел и Џозеф Е.ЉДу.
 
== Пациенти ==
Ред 306:
== Фројдо - марксизам ==
 
'''Фројдо - марксизмот''' е загуба на назначеноста на некои критички школски теории за мислата кои ги синтетизираат философијатафилозофијата и политичката економија на Карл Маркс со психоаналитичката теорија на Сигмунд Фројд.
 
Додека движењето кон интегрираната социјалистичка и психоаналитичка теорија има заземено неколку форми, секоја од нив се крева во средината на 20 - от век со надеж за одговарање на ова прашање: зошто фашизмот масовно привлекува? Поради фактот што таа привлечност го поттикна основањето на повеќето од марксистичките ортодоксни мисли. Одговорот кој го даваат марксистите на ова прашање е дека народните маси го имаат интернационализирано нивното угнетување во потиснување. Интернационализацијата на погорната класа во мислите на пониската класа е супер - егото, на истиот начин на којшто психологијата на широките народни маси, особено Фројд, за главно во работата на широките народни маси го смета супер - егото.
Ред 312:
== Раниот Фројдо - мазохизам ==
 
Фројдо - марксистичката теорија најпрвин започнува да се развива во Германија во 1920г. По некои врвни дискусии со Советскиот философфилозоф В.Јуринец и Фројдовскиот аналитичар Сигфрид Бернфелд, во 1929г. е објавен основниот Фројдо - марксистички текст Дијалектички материјализам и психоанализа од Вилхелм Рајх, на германски и на руски во билингвалниот комунистички весник Unter dem Banner des Marxismus. Како крај на оваа група мисли може да се смета прилогот на Ото Фенајкл Психоанализата како јадро на идната дијалектно - материјалистичка психологија која се појавува во 1934г. во весникот на Вилхелм Рајх Zeitschrift für Politische Psychologie und Sexualökonomie. Еден член од берлинската група на марксистичката психоанализа во врска со Вилхелм Рајх и Ерих Фром, кој подоцна ги донесува Фројдо - марксистичките идеи во прогонетото франкфуртско училиште управувано од Макс Хоркхајмер и Теодор В. Адорно.
 
== Фројд и Маркс во Франкфурт ==
Ред 328:
Друг член на Франкфуртската школа е Ерих Фром, кој ја напушта групата кон крајот на 30 - тите.
 
Врвот на општествената и политичката философијафилозофија на Фром е неговата книга Разумно општество, објавена во 1955г. која расправа за човечкиот, демократски социјализам. Со сопствено изградување врз основа на работата на Карл Маркс, Фром повторно го нагласува идеалот на личната слобода, со пропуштање на поголемиот дел од Советскиот марксизам и којшто почесто се наоѓа во делата на класичните либерали. Трагата на Фројд за социјализмот ги одбива западниот капитализам и Советскиот комунизам, коишто тој ги смета за нехумани и бирократски општествени структури коишто резултираат со виртуелно универзалната модерна појава на оттуѓување.
 
== Идеологијата на Алтисер ==
 
Луј Алтисер е нашироко познат како теоретичар по идеологија и неговиот најпознат есеј е Идеологијата и идеолошките направи: Забелешки при едно испитување. Есејот го основа концептот за идеологијата, којшто е исто така заснован на теоријата на Грамши за хегемонијата. Додека хегемонијата е одредена со политички сили, идеологијата подлежи на концептите на Фројд и Лакан за несвесната фаза и ги опишува структурите и системите коишто значително ни го овозможуваат концептот на личното. Овие структури, за Алтисер се два учесника кои го потиснуваат неживото - невозможно е да се одбегне идеологијата и да не се биде подложен на неа. Разликата помеѓу идеологијата и науката или философијатафилозофијата не е осигурана за сите со епистемолошки пад: овој ,,пад" не е хронолошки утврден настан, туку процес. Наместо сигурната победа, има постојана борба против идеологијата: ,,Идеологијата нема историја".
 
Неговиот есеј Контрадикторност и прекумерно определување го позајмува концептот на прекумерното определување од психоанализата, за да ја замени „контрадикторната“ идеја со посложен модел на поголема причина во политички ситуации (идеја сродна со концептот на Грамши за хегемонијата).
Ред 344:
Во Анти - Едип, Жил Делез и Феликс Гатари го следат проблемот на Рајх: „зошто народните маси имаат желба за фашизам?“, којшто ги води до критиката за Фројдо - мазохизмот. Тие особено го критикуваат дуализмот помеѓу општествената и психичката (желбена) реалност, тврдејки дека желбата е ненадејна - без било каква потребна сублимација - општествена. Ова, велат тие, е условот за микрополитика, термин близок до „микрофизиката на моќта на Фуко. Делез и Гатари исто така го критикуваат сфаќањето на Фројд за желбата како единствен недостаток. Според нив, психичката реалност (желбата) не е имагинарна. Уметноста, или дури и употребата на психоактивни дроги, не претставува „бегство од реалноста", како што често се опишува, затоа што желбата и имагинацијата се продуктивни сили, наместо едноставното претставување. Така тие зборуваат за појавата на желбата.
 
== Политичката философијафилозофија на Славој Жижек ==
{{Главна|Славој Жижек}}
Словенечкиот философфилозоф [[Славој Жижек]] има развиено уште од 80 - тите редица на мисли коишто ги користи Лаканската психоанализа, Хегелијанската философијафилозофија и Марксистичката политичко - економска критика за толкување на општествениот феномен. Тој пишува на многу теми: субјективност, идеологија, капитализам, фундаментализам, расизам, толеранција, мултикултурализам, човечки права, екологија, глобализација, војната во Ирак, револуција, тоталитаризам, постмодернизам, популарна култура, опера, кино и религија.
Помеѓу неговите плодни дела најпознати се: Сублимираниот предмет на идеологијата, За тие да не знаат што прават, Уживај во твоите симптоми!, Направи некој да каже Тоталитаризам?, Предметот на Тиклиш и Погледот на Паралакс.
 
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Зигмунд_Фројд“