Битка на Ножот: Разлика помеѓу преработките

По [[Илинденското востание]] [[Бугарска пропаганда во Македонија|бугарската]], [[Српска пропаганда во Македонија|српската]] и [[Грчка пропаганда во Македонија|грчката]] вооружена пропаганда во [[Македонија]] се засилуваат. На [[Рилскиот конгрес]] кој се одржаодржал во септември [[1905]] година е донесено решение да им се даде решителен отпор.

На четата на [[Тане Николов]] се приклучува и прилепскиот околиски војвода и член на окружниот комитет [[Петар Ацев]]. Кон нив се упатуваат и четите на [[Иван Наумов]] и Прилепскоедна прилепска реонска чета на чело со [[Мирче Најденов]].

Во регионот се концентрираат вкупно нешто повеќе од 150 комити и скоро 150 лица селска полиција од околните села. Главна цел на Обединетата чета под водство на Тане Николов е чистење на селата во [[Бабуна]] Планинапланина од србоманските шпиони и конечно уништување на српската пропаганда.

Србоманите од своја страна испраќаат агенти во [[Битола]], [[Прилеп]], [[Воден]], [[Лерин]], [[Тиквеш]] и [[Велес]] за да ги предадат на турските власти македонските чети во селото [[Никодин]]. По [[10 јули]] турските војници се распоредувараспоредуваат во целиот регион.

Донесено е решение главнината да се подели на неколку помали чети, кои заземат позиции околу [[Никодин]]. Распределбата е на следниов начин: едно одделение од 40 лица зазема позиција над самото село, друго одделение од 100 лица, кое го сочинуваат главниот дел од комитските сили, се распоредува на падините помеѓу село [[Никодин]] и село [[Содржи]]. Трета единица од 45 лица од КостурскоКостурската чета (30 луѓе) на чело со [[Христо Цветков]] и комити од четите на [[Михаил Чеков]] и [[Мирче Најдов]] зазема позиција на скалата Ножот над селото, другите две групи (од 8 лица) комити на чело со локалните војводи [[Секула Ораовдолски]] и [[Велко Попадиски]] се сместуваат под планината Асенова глава каде треба да го чуваат патот меѓу селото [[Никодин]] и село [[Владиловци]], последната група се состои од четите на [[Тане Николов]] и [[Петар Ацев]], заедно со селската полиција се височината Попадиските чукари.

На [[13 јули]] војводите се собираат на совет. иИ покрај одлуката на Прилепскоприлепскиот градски окружен комитет четите да се повлечат, војводите одбиваат и се подготвуваат за отпор на турскиот аскер.

Утрото на [[14 јули]] турски аскер се насочува кон врвот Ножот со цел да го опколи комитите, a друга група турски војници од исток отвориотвара оган во главната команда.

Комитите кои се наоѓаат на Ножот, отвараат оган по турскиот аскер. 18 комити се искачуваат и ги заземаат североисточниотсевероисточните падини на самиот врв. Нивната позиција не им дозволува да гледаат што се случува на другите падини. Турските сили почнаапочнале да заземаат позиции околу самиот врв и да го обиколуваат.

До пладне пристигнуваат нови турски единици на чело на [[Енвер бег]]. Турска чета гоги напаѓа другите отцепи 18 млади луѓе на североисточниотсевероисточните падини, притиснати и од исток од аскер, сите паѓаат убиени, што го отвора патот за силен напад на Ножот.

Со 7 бомби четниците на Ножот се самоубиjaсамоубиле. Четата на врв Асенова глава ги одбива нападите од село [[Смиловци]] и се повлекува. Четите на [[Михаил Чеков]] и [[Велко Апостолов|Велко Апостолов - Попадиски]] се повлекуваат од Попадиската река во правец на село [[Подлес]].

Вкупниот број на загинатите комити во областа на планината Ножот е 67. Од нив 45 загинуваат на самиот врв, други 10 се убиени во подножјето на планината Асенова глава, 6 лица паѓаат при повлекувањето од врвот, 1 е убиен на МирчовататаМирчовата ледина, 4 комити се опколени во една плевна - Двајцатадвајцата се убиени, а другите двајца (повредени од претходниот ден) се изгорени живи, еден фатен комита е обесен по два дена во [[Велес]].

По заземањето на Ножот, Турцитетурците се изживуваат врз загинатите комити, но Енвер бег го запира сето тоа и наредува почесен закоп во чест на храбрите борци. Телата на комитите по негова наредба се закопани во близина на врвот од локалните селани. Поради каменестата почва и недостатокот на замјаземја тие се затрупани со камења и долго потоа делови од телата на комитите се разнасувани низ околината од диви животни и кучиња <ref name="HS"><small>''[[Христо Силјанов|Христо Силянов]], "Освободителнитѣ борби на Македония", [http://www.promacedonia.org/obm2/index.html том II Следъ Илинденското възстание], Издателство на Илинденската организация, София, 1943. {{bg}}''</small></ref>.