Песочани: Разлика помеѓу преработките

Според податоците од [[1873]] година, селото имало 30 домаќинства со 82 жители муслимани.<ref>„Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, стр.102-103.</ref> Според податоците на [[Васил К’нчов]] од [[1900]] година, селото имало 360 жители муслимани ([[Албанци]]).<ref>[http://www.promacedonia.org/vk/vk_2_40.htm Кънчов, В. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, с. 253]</ref>

Град Дебрица (Деуритса), регионално средиште, рударска населба. Местоположба. Месноста „Кула” се издига над источниот крај на Песочани. Претставува 180 м висок вулкански куп среде мочурлива рамница, во центаротнацентарот на регионот Дебрица (Дебарца, Дебрца). Во западното подножје поминува реката Сатеска и крај неа патот Охрид — Кичево — Скопје и„Кула”и „Кула”, Песочани, доцноантичка рударска населба. Акрополата е обновена во доцниот среден век (фрурион Дебрица ?)од врвот на купот се гледа овој пат многу километр и северно и јужно како и речиси целиот регион.Врвот е пристапен по благата јужна падина,како и преку широкото седло од исток. Во наше време е изграден пат до ТВ-релејот на врвот.Најстари остатоци. Од хеленистичко време потекнуваат делови од обѕидието и 2 станбени тераси на јужниот крај,градени од големи делкани блокови варовник без малтер;се наоѓаат и парчиња од грнчарија од тоа време. Во доцната антика било изградено обѕидие со малтер околу простор голем 290 х 80 м (2 ха). Долж источниот и северниот ѕид се гледаат бројни правоаголни простории потпрени на периметарот. Во северозападниот дел, на највисоката позиција, стоела акропола омеѓена со карпест отсек и слаб ѕид без малтер, со димензии 110 х 40 м. Наоди: доцноантичка грнчарија, питоси и тегули, ситни предмети ковани од железо, железна згура. Најдени се римски монети од доцниот 4. и 5. век. Стари рудници и места за преработка на железната руда лежат преку реката, на падините на Караорман западно од Кула. На Кула стоела укрепена рударска населба со кастел, стопански центар на регионот во доцната антика. Средновековни остатоци. Обѕидието околу старата акропола било обновено во доцниот среден век, меѓутоа без малтер. На средината од тој простор, потпрена на источниот ѕид, стоела една поголема црква. Северно од неа се наѕираат уште неколку простории. На тој простор евидентиравм парчиња од словенски црепни и глегосана трпезна керамика со доцновизантиски белези (13.—14. век), потоа неколку монети — бакарни скифати од 13.—14. век. Нема сомнение дека просторот на старата акропола, со површина од 0,4 ха, бил укрепен и користен во зрелиот и доцен среден век, кога и во овој регион било обновено рударството. Фрурион Деуритса (Дебрица) е забележан во борбите помеѓу Византија и Србија околу овие краишта во 1329/30 година. Доколку идните истражувања откријат средновековни траги на целиот укрепен простор на доцноантичкиот опидум, тогаш ќе можеме да зборуваме за средновековно гратче, стопански и управен центар на истоимениот регион чие старо име е запазено до денес (Дебрица, извртено и како Дебрца или Дебарца). Во турско време веројатно било запустено, бидејќи документите молчат за него. Најстари остатоци. Од хеленистичко време потекнуваат делови од обѕидието и 2 станбени тераси на јужниот крај, градени од големи делкани блокови варовник без малтер; се наоѓаат и парчиња од грнчарија од тоа време. Во доцната антика било изградено обѕидие со малтер околу простор голем 290 х 80 м (2 ха). Долж источниот и северниот ѕид се гледаат бројни правоаголни простории потпрени на периметарот. Во северозападниот дел, на највисоката позиција, стоела акропола омеѓена со карпест отсек и слаб ѕид без малтер, со димензии 110 х 40 м Наоди: доцноантичка грнчарија, питоси и тегули, ситни предмети ковани од железо, железна згура. Најдени се римски монети од доцниот 4. и 5. век. Стари рудници и места за преработка на железната руда лежат преку реката, на падините на Караорман западно од Кула. На Кула стоела укрепена рударска населба со кастел, стопански центар на регионот во доцната антика. Средновековни остатоци. Обѕидието околу старата акропола било обновено во доцниот среден век, меѓутоа без малтер. На средината од тој простор, потпрена на источниот ѕид, стоела една поголема црква. Северно од неа се наѕираат уште неколку простории. На тој простор евидентирав парчиња од словенски црепни и глегосана трпезна керамика со доцновизантиски белези (13.—14. век), потоа неколку монети — бакарни скифати од 13.—14. век. Нема сомнение дека просторот на старата акропола, со површина од 0,4 ха, бил укрепен и користен во зрелиот и доцен среден век, кога и во овој регион било обновено рударството. Фрурион Деуритса (Дебрица) е забележан во борбите помеѓу Византија и Србија околу овие краишта во 1329/30 година. Доколку идните истражувања откријат средновековни траги на целиот укрепен простор на доцноантичкиот опидум, тогаш ќе можеме да зборуваме за средновековно гратче, стопански и управен центар на истоимениот регион чие старо име е запазено до денес (Дебрица, извртено и како Дебрца или Дебарца). Во турско време веројатно било запустено, бидејќи документите молчат за него.