Силно заемодејство: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето
Ред 53:
Остаточниот ефект од силното заемодејство се нарекува [[нуклеарна сила]]. Нуклеарната сила дејствува меѓу [[хадрон]]ите, како што се [[мезон]]ите или пак [[нуклеон]]ите во атомското јадро. Ова „остаточно силно заемодејство“, кое дејствува непосредно, оддава глуони кои создаваат дел од виртуелните [[пион|пи]] и [[ро мезон|ро]] [[мезон]]и, кои пак, ја оддаваат нуклеарната сила меѓу нуклеоните.
 
Остаточното силно заемодејство е многу мал остаток од силното заемодејство кое ги поврзува кварковите заедно во протоните и неутоните. Оваа сила е многу послаба ''меѓу'' неутроните и протоните, бидејќи најголемиот де од силата е неутрализирана во самите честички, на ист начин како кај електромагнетните сили меѓу неутралните атоми ([[ван дер ВасоваВалсова сила]]) и многу послаба од електромагнетната сила која ги држи атомите поврзани меѓусебно.<ref>{{cite book
|last=Fritzsch |first=H.
|year=1983
Ред 62:
}}</ref>
 
За разлика од самото силно аемодејстозаемодејсто, [[нуклеарна сила|нуклеарната сила]], или остаточното силно заемодејство, се намалува со зголемувањето на растојанието, и тоа мошне брзо со зголемувањето на растојанието. Намалувањето е приближно негативно колку и експоненцијалната функција од растојанието, не постои познат едноставен запис а овој настан, (Погледајте[[Јукаовов потенцијал]]). Овој факт, заедно со поспорото намалување на разорната електромагнетна сила меѓу протоните, ја предизвикува нестабилноста на поголемите атомски јадра, како што се елементите од периодниот систем со [[атомски број]] поголем од 82 ([[олово]]).
 
== Поврзано ==