Пуздерци: Разлика помеѓу преработките

Пуздерци како и сите други селски населби од [[Злетовска област|Злетовската област]] ( освен градот [[Пробиштип]]), врз основа на сочуваните трагови и остатоци од материјалата култура слободно и со полно право можеме да ги класифицираме во групата најстари населби. И тоа, не само во Злетовската област и [[Источна Македонија]] туку воопшто во [[Република Македонија|Македонија]]. Оваа констатација се потврдува не само од остатоците на предсловенската култура во месноста [[Грамадиште]], туку и откопаните трагови од водовод од периодот на римското владеење чии остатоци се уништени при градба на куќите и стопанските објекти или проширување на дворовите, баштите и градините околу куќите.

И по освојувањето на Турците на овој крај за Пуздерци нема ништо. Дури подоцна, по век и половина, се јавуваат првите инфорации кои се однесуваат за Пуздерци. Така, на пример, од турските пописни тефтери од 1573 година гледаме, покрај останатото,дека меѓу населението на Пуздерци се јавуваат баштини на четворица селани од кои една е на вдовицата Јанка. Стотина години подоцна со турските воени порази од [[Полска]], [[Русија]] и особено од [[Австрија]], со губењето на [[Унгарија]], [[Славонија]], Војводина итн., кога нема веќе нови освојувања, нови грабежи, нови приходи започнува на големо процесот на насилно одземање на земјишните поседи и претварање на христијанското население на чифлигари, а баштините на чифлици.

Со Австриските продори во [[1689]] година до [[Велес]] и [[Штип]], кога по 300 години за прв пат христијанска војска навлегува и во овој дел од Македонија ,и краткотрајното одушевување од тоа нешто, [[Карпошовото востание]], протерување на Турците и по 2-3 месеца нивната наезда, кои го опустошуваат и овој крај, секако дека и Пуздерци ја доживува несреќната судбина како и другите селски населби од овој дел на Македонија. Населението, младите особено жените и поодраснатите деца се врзани во синџири, одведени како робови, додека постарите лица се сечени и давени. Некој свештеник запишал: „Оф, оф, оф! Тешко мене! Лут страв и неволја тогаш беше. Мајките од татковците ги делеа, а од таткото синот, младите ги робеа, а старите ги сечеа и давеа. Тогаш луѓето кон себе смртта ја повикуваа,а не животот,од проклети Турци Татари. Тешко мене, лута тага“.

ИнтерсноИнтересно е сознанието дека од ова село ни за злогласните временски периоди од Османлиското владеење] не се јавува, односно нема траги на видлив отпор. Нема податоци ни во документите ни во преданијата за појавата на ајдути какви што ги има во соседните села, посебно од планинскиот дел од Злетовската област. Иако феноменот на ајдутството е составен дел од животот на нашиот народ кога неподносливиот, крајно понижувачки живот од османското насилие, едноставно го заменуваат со уште незаштитен, неигуреннесигурен живот, со одметништво. Стотина години подоцна, во рамки од деградацијата на Османска империја, посебно во [[Осоговските планини]], ајдутството зазема голем замав но и доживува големи промени. Наместо заштита на христијанското население, народни одмазници ќе се претворипретворат во своевидно разбојништво кои ги интересира само грабеж...