Социологија: Разлика помеѓу преработките

Макс Хоркхајмер лево, напред), Теодор Адорно (десно, напред) и ЈургенЈирген Хабермас (десно, назад) 1965 година.

За Симел, културата се оденсува на „култивирање на индивидуални лица преку примена на надворешни форми кои биле објективизирани во текот на историјата.“ Додека најраните теоретичари како Дуркеим и Маус беа влијателни во полето на антропологијата, социолозите на културата обично се разликуваат по нивната фокусираност врз модерното (а не кон примитивното или древното) општество. Културната социологија ретко е емпириска, претпочитајќи ја хеременевтската анализа на зборовите, артефактите и симболите. Ова поле е тесно поврзано со критичката теорија на Теодор В. Адорно, [[Валтер БенџаминБенјамин]] и други членови на франкфуртската школа. Незначително поинакво од социологијата е полето на проучување на културата. Теоретичарите од бирмингамската школа како Ричард Хогарт и Стјуарт Хол ја ставија под знак на прашање поделбата помеѓу „произведувачи“ и „потрошувачи“ очигледна во првичните теории, каде се нагласува реципроцитетот во производството на текстови. Културолошките студии се стремат кон проучување на темите поврзани со културата, во однос на културните практики и нивниот однос со моќта. На пример, една студија на некоја подкултура (како на пример, белата работна класа во Лондон) би проучувала како социјалните практики на таа група се поставени во однос на доминантната класа. „Културниот пресврт“ во 1960-тите години воведе структуралистички и таканаречени постмодерни пристапи кон науката за општеството.