Скева
Скева (во изворите на грчки: Σκευᾶς, транслит.: Скеуас) бил Евреин наречен „главен свештеник“ во Делата 19:14, иако дали бил главен свештеник, спорно е од страна на некои писатели.[1] Иако немало првосвештеник во Ерусалим со ова име, некои научници забележуваат дека не било реткост за некои членови на кланот Задокит (Синови на Задок) да преземат неофицијална првосвештеничка улога, што може да го објасни овој назив.[2] Сепак, поверојатно е дека тој бил возбудлив егзорцист заснован на употребата на грчкиот термин периерхоменон (περιερχομένων) - „одејќи од место до место“ користено во Делата 19:13 во однос на неговите таканаречени „синови“.[3]
Според книгата „Дела на апостолите“, тој имал седум сина кои се обиделе да изнудат демон од човек во градот Ефес, користејќи го името на Исус како повик. Оваа практика е слична на еврејската практика, која потекнува од Заветот на Соломон, за повикување на ангели да избркаат демони.[3] Поради акцентот на исцелување и духовна власт во службата на Скева, можеби е точно да се мисли на него како фигура на шаман за еврејските заедници во кои работел.
Наводи
уреди- ↑ Lake, Kirssop; Lake, Silva (април 1934), „The Acts of the Apostles“, Journal of Biblical Literature, The Society of Biblical Literature, 53 (1): 34–45, doi:10.2307/3259338, JSTOR 3259338
- ↑ Jeremias, Joachim (1969), Jerusalem in the Time of Jesus: An Investigation Into Economic & Social Conditions During the New Testament Period, Minneapolis: Fortress Press, стр. 193, ISBN 978-1-4514-1101-0, Посетено на 27 август 2020
- ↑ 3,0 3,1 Arnold, Clinton (март 2012), „Sceva, Solomon, and Shamanism: The Jewish Roots of the Problem at Colossae“ (PDF), Journal of the Evangelical Theological Society, 55 (1): 7–26, ISSN 0360-8808, Архивирано од изворникот (PDF) на 2014-02-22, Посетено на 27 август 2020