Себастиано Вениер
Себастиано Вениер (или Вениер) (околу 1496 - 3 март 1578) бил војвода на Венеција од 11 јуни 1577 до 3 март 1578 година. Најдобро е запаметен во улогата на венецијанскиот адмирал во битката кај Лепанто.
Биографија
уредиВениер бил роден во Венеција околу 1496 година. Тој бил син на Моазе (Мозе) Вениер и Елена Дона,[1] и внук на Зуан Франческо Вениер, Ко-Господар на Сериго.[2] Бил внук по татко на Моазе Вениер (околу 1412 - околу 1476 година).[3] И правнук на Пјетро Вениер, гувернер на Сериго.[4]
Работел како адвокат од многу рана возраст, иако без формални квалификации, а потоа бил администратор на владата на Венецијанска Република. Во 1570 година тој бил прокурист на Свети Марко и, во декември истата година, капитано генерал да Мар на венецијанската флота во новата војна против Османлиските Турци, заменувајќи го Џироламо Зане.[5]
Тој бил командант на венецијанскиот контингент во битката кај Лепанто (7 октомври 1571 г.), во која Христијанската лига решително ги поразила Турците. По мирот се вратил во Венеција како многу популарна личност, а во 1577 година, на 81-годишна возраст, едногласно бил избран за Дужд.[1]
Бил оженет со Сесилија Контарини, која му ја родила ќерката Елена Вениер. Имал и два вонбрачни синови Филипо и Марко.[6] [7] Подоцна, Вениер му обезбедил на Филипо бенефиција, а на Марко, кој станал функционер на канцеларството, функција во Далмација.[8] [5]
Себастиано Вениер починал на 3 март 1578 година.[5]
Бил погребан во Санта Марија дела Анџели во Мурано, наместо во гробот на семејството, како што тој изразил во 1568 година во својот тестамент. Меѓутоа, во 1907 година, неговите посмртни останки биле преместени во базиликата Сан Џовани е Паоло, традиционално гробно место на војводите.[5]
Поврзаности
уредиПостои можност дека тој бил прв братучед на Сесилија Вениер-Бафо, позната како Нурбану Султан по нејзиното преобраќање во ислам, ќерка на неговиот роднина Николо Вениер, Господар на Парос.[9] Била киднапирана за време на Отоманско-венецијанска војна (1537–1540) и испратена кај османлискиот султан Сулејман Величествениот[2] со цел да се спротивстави на вознесувањето на Рокселана. На крајот таа станала сопруга на неговиот син Селим II и мајка на Мурат III, од кој потекнуваат сите наследни султани.[10]<gallery mode="packed" heights="180px"> Doge Sebastiano Venier.png|Грб на Себастиано Вениер Victors of Lepanto.jpg|Победниците од Лепанто (од лево: Јован Австриски, Маркантонио Колона, Себастиано Вениер) (Venice) Ritratto votivo del doge Sebastiano Venier - Paolo Veronese.jpg|Воведен портрет на дуџот Себастиано Вениер од Веронезе Left transept of Santi Giovanni e Paolo (Venice) - Funeral monument of the Doge Sebastiano Venier by Antonio dal Zotto.jpg|Погребен споменик во базиликата Сан Џовани и Паоло
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 Brunetti, Mario. „VENIER, Sebastiano“. Enciclopedia Italiana. Архивирано од изворникот на 23 August 2021. Посетено на 23 August 2021.
- ↑ 2,0 2,1 Ancestry of Sultana Nur-Banu (Cecilia Venier-Baffo)
- ↑ Mihail-Dimitri Sturdza, Dictionnaire Historique et Généalogique des Grandes Familles de Grèce, d'Albanie et de Constantinople, Paris: Sturdza, 1983, p. 446
- ↑ Mihail-Dimitri Sturdza, Dictionnaire Historique et Généalogique des Grandes Familles de Grèce, d'Albanie et de Constantinople, Paris: Sturdza, 1983, p. 445
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Gullino, Giuseppe. „VENIER, Sebastiano“. Enciclopedia Italiana. Архивирано од изворникот на 23 August 2021. Посетено на 23 August 2021.
- ↑ Giunta centrale per gli studi storici, Istituto fasciste di coltura di Torino, Istituto per gli studi di politica internazionale (Milan, Italy) (1899). Rivista storica italiana Volume 16. Edizioni scientifiche italiane. стр. 39.CS1-одржување: користи параметар authors (link)
- ↑ Molmento, Pompei. Sebastiano Veniero E La Battaglia Di Lepanto: Studio. Nabu Press. стр. 9–10. ISBN 978-1-276-12354-9.
- ↑ Zorzi, Alvise (1990). La vita quotidiana a Venezia nel secolo di Tiziano Part 3, Volume 10. Rizzoli. стр. 115. ISBN 9788817167550.
- ↑ Brusegan, Marcello (2006). I personaggi che hanno fatto grande Venezia artisti, letterati, scienziati e avventurieri : le storie e i protagonisti di una delle città più affascinanti del mondo. Newton Compton. стр. 419. ISBN 9788854106840.
- ↑ A. D. Alderson, The structure of the Ottoman dynasty, Oxford: Clarendon, 1956, Table XXXI et seq., for details.