Рашомон (филм од 1950)

„Рашомон“ — јапонски игран филм од 1950 година, во режија на Акира Куросава, кој е автор на сценариото, заедно со Шинобу Хашимото. Филмот е заснован врз расказите на Рјуносуке Акутагава. Главните улоги во филмот ги толкуваат: Тоширо Мифуне, Мачико Кио, Масајуки Мори, и Такаши Шимура. Овој класичен филм е едно од најпознатите и најфалените остварувања во историјата на филмот. Тој бил награден со „Златен лав“ на Венецијанскиот филмски фестивал, кога го означил почетокот на меѓународниот успех на јапонската кинематографија. Филмот е еден вид есеј за неможноста за спознавање на вистината. Темата на филмот извонредно се надоврзува со неговиот стил кој се одликува со нарација во ретроспектива, бројни движења на камерата, необична монтажа и поетско-сурова природа при што тие постапки ги оневозможуваат ликовите и гледачите да имаат цврст ориентир во филмската приказна. Поради големото значење, „Рашомон“ освоил и почесен „Оскар“ за најдобар филм надвор од англиското говорно подрачје.

Содржина

Дејствието на филмот се одвива во Јапонија. Еден дрвар и еден свештеник се засолнуваат од силниот дожд, а ним им се придружува и трет човек кому му раскажуваат за еден необичен настан. Познатиот разбојник Таџомару (го игра Мифуне), додека се одмара во шумата, забележува маж и жена како минуваат по шумскиот пат. На почетокот, Таџомару не им обрнува внимание, но подоцна ѝ го здогледува лицето на младата жена Масако (ја игра Кио) и, воодушевен од неа, одлучува да ја грабне. За таа цел, тој го наговара нејзиниот сопруг Такехира (го игра Мори) да појдат подалеку во шумата за да му ги покаже остатоците од некој стар град, полн со скапоцени нешта. Таму, Таџомару ненадејно го напаѓа човекот и го врзува и ја повикува жената за да ѝ покаже што направил со нејзиниот маж. Потоа, пред очите на сопругот, Таџомару ја обљубува жената. Тогаш, жената почнува да плаче и го моли разбојникот да го ослободи нејзиниот маж со предлог двајцата да се борат, а таа да остане со победникот. Таџомару го прифаќа предлогот и во борбата го победува нејзиниот сопруг, но во меѓувреме жената успева да побегне. Ова е верзијата на настанот која ја раскажува Таџомару на судењето, но сплетките настануваат кога се појавуваат и други верзии на истиот настан, раскажани од жената, од дрварот и од духот на убиениот сопруг. На крајот од филмот, третиот човек кој ја слуша приказната, не верува во неа и го обвинува дрварот дека тој е убиецот. Тогаш, дрварот забележува напуштено бебе кое го зема со себе.