Радич Санковиќ
Радич Санковиќ (починал 1404 година) ― моќен босански благородник и магнат во Кралството Босна за време на владеењето на Стјепан Дабиша (1391-1395) и кралицата Елена (1395-1398). Тој се здружил со узурпаторот Стјепан Остоја (1398-1404) за време на граѓанските војни, до неговата смрт во 1404 година. Со титулата војвода, тој држел територии во денешна Херцеговина, вклучувајќи ја и Жупанската Долина со Главатичево како средиште, Невесиње, делови од Попово Поле и поголемиот дел од Конавле.
| Радич Санковиќ | |
|---|---|
| Кнез, војвода | |
 Печат на Радич Санковиќ, 1391 година | |
| Претходник | Санко |
| Наследник | нема |
| Роден(а) | Главатичево (сега дел од општината Невесиње) |
| Починал(а) | 1404 Благај |
| Благородно семејство | Санковиќи |
| Сопруга | Гоисава Балшиќ |
| Татко | Санко Милтеновиќ |
| Вера | Босанска црква |
| Занимање | воен командант |
Живот
уредиРадич бил син на Санко Милтеновиќ, истоимениот основач на Куќата на Санковиќ (родоначалник бил Дражен Богопенец,[1] господар на Хум под кралот Стефан Урош II Милутин, влад. 1306). Тој и неговиот брат Бељак ги наследиле земјите во Невесиње и Попово Поле (во Херцеговина) и дел од Конавли (најјужната Далмација) по смртта на неговиот татко. Имал браќа Беjак, Будеља, Санчин и сестра Драгана. Во 1388 година, тој и пријателот благородник Влатко Вуковиќ ја предводеле босанската војска против Османлиите кај Билеќа.[2]
Во 1392 година, Радич и Беjак се обиделе да го продадат Конавли на Дубровничката Република.[3] Истата година, на 15 мај, тој издал повелба за трговци од Дубровник, овозможувајќи им да тргуваат на неговите земји.[4] Меѓутоа, состанокот на советот бил свикан од кралот и благородниците кои се противеле на продажбата.[5] Великиот војвода Влатко Вуковиќ (од Косачи) и кнез Павле Радиновиќ (од Павловиќи) биле испратени против Радич во декември 1391 година, откако ги добиле благословите на советот.[5] Двајцата го фатиле Радич и го заземале Конавли, делејќи го меѓу себе, и покрај протестите од Дубровник.[5] Вуковиќ починал набргу по ова, и бил наследен од неговиот внук Сандаљ Храниќ, кој продолжил да се бори против Радич.[5] Радич ја вратил слободата во 1398 година, веднаш барајќи да ги врати изгубените земјишта, станувајќи важен сојузник на Стјепан Остоја.[6] Во 1399 година, тој го продал полето Лисак на Дубровник за 500 перпери.[7] Тој, исто така, стана член на Дубровничкиот велики совет. Радич учествувал во босанско-дубровничката војна во 1403-1404 година, водејќи ги нападите врз Дубровник во името на банот Стјепан Остоја. Храниќ го фатил и го заслепил Радич и го држел во затвор до неговата смрт во 1404 година.[5] Областа на Невесиње до брегот ја презел Храниќ.[5]
Наводи
уредиИзвори
уреди- Fine, John Van Antwerp (December 1975), The Bosnian Church: a new interpretation : a study of the Bosnian Church and its place in state and society from the 13th to the 15th centuries, East European quarterly, ISBN 978-0-914710-03-5, Посетено на 12 January 2013
- John V.A. Fine. (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. The University of Michigan Press.ISBN 0-472-08260-4 . Книги на Google
- Мишиќ, С. (2008). Povelja Beljaka i Radiča Sankovića Dubrovniku. Стар српски архив, (7), 113-127.