Опсада на Дамиета (1218-1219)
| ||||||||||||||||||||||||||
|
Крстоносни битки |
||||||||||||||||||||||||||
Опсадата на Дамиета од 1218 била дел од Петтата крстоносна војна. Градот, под контрола на ајубидскиот султанот Ел-Камил, бил опколен во 1218 година и земен од крстоносците во 1219 година.
На почетокот на Петтата крстоносна војна, било договорено дека силите ќе се обидат да го заземат египетскиот пристаништен град Дамиета, кој се наоѓа на устието на реката Нил. Крстоносците потоа планирале да го искористат овој град како база за нападот врз Ерусалим од Ако и Суец. Контролата над областа, исто така, требало да обезбеди финансии за продолжување на крстоносната војна и за намалување на заканата од муслиманската флота.[1]
Подготовка уреди
Во март 1218 година, крстоносните бродови на Петтата крстоносна војна отпловиле до пристаништето Ако. На крајот од мај, отпловиле силите што биле распоредени за опсада на Дамиета. Првите бродови пристигнале на 27 мај, иако главните водачи стигнале подоцна поради бури и понатамошни подготовки. Крстоносните сили вклучувале група на витези Темплари, витези на Свети Јован Болничар, флоти од Фризија и Италија и војници под бројни други воени водачи.[2]
Опсада уреди
Пристигнување уреди
По пристигнувањето на првите крстоносни бродови во Дамиета, Симон III, грофот од Саарбрикен бил избран за привремен водач до пристигнувањето на преостанатите бродови. Под негова команда, силите воспоставиле место на 29 мај „без пролиена крв“.[2] Подоцна тој ден, пристигнале преостанатите бродови.
Кулата во Дамиета уреди
Првата цел на крстоносците била да ја преземат одбранбената речна кула што ја заштитувала тврдината Дамиета. Сепак, пристапите кон кулата биле ограничени од големиот железен синџир на исток, и поради плитката река на запад.[3] Нападите врз кулата започнале на 24 јуни, но тие постојано биле безуспешни. Како резултат на тоа, крстоносците измислиле нов тип на оружје за поморска опсада, понекогаш му се припишува на хроничарот Оливер од Падерборн: два брода биле врзани заедно, и биле изградени четири јарболи и сијарди, со кулата и скала на врвот. Структурата потоа била покриена со слој животински кожи за заштита од непријателски напади. На 24 август моторот бил донесен до кулата, а следниот ден, мажите во кулата се предале.[2] Употребата на овој извонреден опсаден мотор им помогнала на крстоносците да ја преземат кулата и да го отворат патот за флотата да ја нападне тврдината.
Градот Дамиета уреди
Градот Дамиета бил добро утврден, со три ѕида, 28 кули и ров.[1]
Откако била освоена речната кула, флотата на крстоносците се обидела да ги поддржи копнените сили со напад врз градот од реката. Сепак, Ел-Камил ја блокирал реката со потонати бродови, а крстоносците морале да го расчистуваат стариот канал, за да можат нивните бродови да го опколат градот.[4] Опсадата била дополнително одложена поради доаѓањето на зимата, бури, болести и кавги меѓу водачите.
Во септември, кардиналот Пелагиј, епископ на Албано и легат на апостолската црква пристигнал во логорот на крстоносците и продолжил да ја оспорува командата на Јован Бриен, кралот на Ерусалим, тврдејќи дека Црквата има поголема власт отколку секуларен водач.[3] Кон крајот на ноември 1218 година, бура уништила неколку бродови на крстоносците и ги уништила испораките на залихи.[2]
Меѓутоа, на 25 февруари 1219 година, крстоносците добиле добри вести. Султанот Ел-Камил се повлекол, оставајќи го речниот брег во близина на градот без непријателски сили. Крстоносците брзо напредувале, а пролетта и летото се бореле против муслиманските трупи со различен успех. На 29 август крстоносците се обиделе да извршат голем напад врз непријателскиот логор, но брзо станале неорганизирани, па султанскиот противнапад бил прилично успешен.[2]
Наскоро, воспоставено е привремено примирје, а султанот понудил услови за мир. Условите биле многу поволни за крстоносците, муслиманските водачи се согласиле да го предадат градот и Ерусалимското кралство, Светиот крст и сите христијански заробеници во Египет и Дамаск, само да ги задржат тврдините Керак и Монтреал. Тие дури се согласиле да обезбедат средства за поправка на ѕидовите на Ерусалим. Кралот Џон се залагал за прифаќање на мировните услови, поддржан од француските и германските трупи. Од друга страна, кардиналот Пелагиј, поддржан од Темпларите, Болничарите и Италијанците, се спротивставил на тоа. На крајот, условите биле одбиени, и борбите продолжијале.[2]
На почетокот на ноември 1219 година, крстоносците го нашле градот Дамиета скоро необезбеден. По влегувањето, откриле дека градот бил опустошен поради недостаток на залихи и болести. Точните бројки се нејасни, но од 80.000 до 60.000 жители пред почетокот на опсадата, помалку од 10.000 останале живи; некои извори се изјасниле дека останале околу 3.000 жители.[1][4]
Последици уреди
Градот Дамиета беше задржан од силите на крстоносците уште две години по завршувањето на опсадата. Во тоа време, џамијата на Дамиета била претворена во катедрала. На 2 февруари 1220 година, на празникот Сретение Господово, кардиналот Пелагиј ја осветлил зградата како катедрала на Пресвета Богородица.[5]
Во јули 1221 година, Дамиета и Петтата крстоносна војна биле изгубени. Силите на крстоносците го предале градот и го евакуирале Египет.[5]
Наводи уреди
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Douglas Sterling, "Crusader Siege in the Nile Delta," Military History 22, no. 5 (August 2005).
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Oliver of Paderborn, The Capture of Damietta, Translated by John J. Gavigan, Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1948. Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „:1“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ 3,0 3,1 Douglas Sterling, "The Siege of Damietta: Seapower in the Fifth Crusade 1217-1221 A.D," in Crusaders, Condottieri, and Cannon: Medieval Warfare in Societies around the Mediterranean, edited by Donald J. Kagay and L. J. Andrew Villalon, 101-29, Boston: Brill, 2003.
- ↑ 4,0 4,1 Madden, Thomas F. (2005). The New Concise History of the Crusades (Updated. изд.). Lanham, Md.: Rowman & Littlefield. ISBN 0742538222. OCLC 58915931.
- ↑ 5,0 5,1 Megan Cassidy-Welch, "'O Damietta': War Memory and Crusade in Thirteenth-Century Egypt," Journal of Medieval History 40, no. 3 (June 2, 2014): 346-60.
Извори уреди
- Cassidy-Welch, Megan. "'O Damietta': War Memory and Crusade in Thirteenth-Century Egypt." Journal of Medieval History 40, no. 3 (June 2, 2014): 346-60. Accessed April 26, 2018. doi:10.1080/03044181.2014.91783.
- Madden, Thomas F. The New Concise History of the Crusades. Lanham, Md: Rowman & Littlefield, 2006. ISBN 0-7425-3823-0ISBN [./https://en.wikipedia.org/wiki/Special:BookSources/0-7425-3823-0 0-7425-3823-0]
- Sterling, Douglas. "Crusader Siege in the Nile Delta." Military History 22, no. 5 (August 2005): 46-52
- Sterling, Douglas. "The Siege of Damietta: Seapower in the Fifth Crusade 1217-1221 A.D." In Crusaders, Condottieri, and Cannon: Medieval Warfare in Societies around the Mediterranean, edited by Donald J. Kagay and L. J. Andrew Villalon, 101-29. Boston: Brill, 2003.
- Oliver of Paderborn. The Capture of Damietta. Translated by John J. Gavigan. Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1948.