Маринер 3

Маринер 3
Оператор	НАСА
Изведувачи	Лабораторија за млазен погон
Вид на мисија	Орбитирање околу Марс
Лансирано на	5 ноември 1964
Носечка ракета	Атлас ЛВ-3 Агена Д
Маса	260,8 кг
Моќност	300 вати

Маринер 3 – американско вселенско летало од програмата Маринер, едно од двете вселенски сонди дизајнирано и конструирано од Лабораторијата за млазен погон за проектот Маринер-Марс 1964, чија цел била да спроведе научни истражувања на планетата Марс и да пренесе, назад на Земјата, информации за меѓупланетарниот простор и просторот околу Марс, да направи телевизиски снимки на површината на Марс и радиоокултациски податоци од сигналите на вселенскиот број афектирани од атмосферата на Марс.^[1]^[2] .

Маринер 3 бил дополнително опремен со инструменти во однос на Маринер 2. Тој бил опремен со ТВ камера, дополнителни инструменти и 4 сончеви плочи. Од овие причини Маринер 3 имал поголема маса, па заради тоа бил употребена носечка ракета Агена Д, наместо дотогашната Агена Б.

Маринер 3 бил лансиран во 14:22 EST на 5 ноември 1964 година од Кејп Канаварел. Лансирањето поминало без проблеми, Агена го завршила своето согорување и ја донело сондата на траекторијата кон Марс. Еден час по лансирањето, првите телеметриски преноси од Маринер 3 биле примени, кои покажале дека научните инструменти функционирале исправно, но немало индикација дека сончевите плочи се во функција. После 8 часа батериите откажале и мисијата официјално е отповикана.^[3]^[4].

Три недели подоцна, на 28 ноември 1964 година, бил лансиран Маринер 4 кој стигнал во орбитата на Марс за седум и пол месеци.

Инструменти

Маринер 3 бил опремен со следниве инструменти:^[5]

телевизиска камера
магнетометар
детектор на плазма
детектор на космички зраци
детектор на меѓупланетарна прашина
детектор на наелектризирани честички

Поврзано

Наводи

↑ „Mariner Mars 1964 Mechanical Configuration“ (PDF). NASA Technical Reports Server. Посетено на December 29, 2011.
↑ „Spaceflight Operations Plan Mariner Mars '64“ (PDF). NASA Technical Reports Server.
↑ „Launch Complex 13“. Архивирано од изворникот на 2018-10-10. Посетено на 2017-01-29.
↑ Pyle, Rod (2012). Destination Mars. Prometheus Books. стр. 51. ISBN 978-1-61614-589-7. Mariner 3, dead and still ensnared in its faulty launch shroud, in a large orbit around the sun.
↑ „JPL Technical Memorandum No. 33-229, To Mars: The Odyssey of Mariner IV“ (pdf). Jet Propulsion Laboratory/California Institute of Technology, NASA. 1965-01-01: 21–23. Наводот journal бара |journal= (help)

Надворешни врски

Mariner 3 Mission Profile Архивирано на 16 мај 2011 г. by NASA's Solar System Exploration
Space Flight Operations Plan Mariner Mars '64 (PDF)

[M1964_mechanical-1] „Mariner Mars 1964 Mechanical Configuration“ (PDF). NASA Technical Reports Server. Посетено на December 29, 2011.

[M1964_plan-2] „Spaceflight Operations Plan Mariner Mars '64“ (PDF). NASA Technical Reports Server.

[3] „Launch Complex 13“. Архивирано од изворникот на 2018-10-10. Посетено на 2017-01-29.

[Pyle2012-4] Pyle, Rod (2012). Destination Mars. Prometheus Books. стр. 51. ISBN 978-1-61614-589-7. Mariner 3, dead and still ensnared in its faulty launch shroud, in a large orbit around the sun.

[NASA_19650018349-5] „JPL Technical Memorandum No. 33-229, To Mars: The Odyssey of Mariner IV“ (pdf). Jet Propulsion Laboratory/California Institute of Technology, NASA. 1965-01-01: 21–23. Наводот journal бара |journal= (help)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]