Константинов мост (Дунав)
Константиновиот мост (бугарски: Константинов мост; романски: Podul lui Constantin cel Mare) ― поранешен римски мост над Дунав кој бил користен за повторно освојување на Дакија. Тој бил завршен во 328 година од новата ера и останал во употреба четири децении.[3][4]
| Константинов мост | |
|---|---|
 Константиновиот мост на картата | |
| Координати | 43°45′49″N 24°27′25″E / 43.76361° СГШ; 24.45694° ИГД |
| Преминува | Дунав |
| Место | Помеѓу Сукидава (денешна Корабија, Романија) и Оескус (денешен Гиген, Бугарија) |
| Особености | |
| Вкуп. должина | 2,437 м |
| Ширина | 5.7 м |
| Висина | 10 м |
| Историја | |
| Завршен | 328 година |
| Отворен | 5 јули 328 г.н.е.[1] |
| Затворен | средина на 4 век[2] |
| Местоположба | |
 | |
Службено бил отворен на 5 јули 328 н.е. во присуство на императорот Константин Велики.[5] Со вкупна должина од 2,434, 1,137 од кои се протегал над коритото на Дунав,[6] Константиновиот мост се смета за најдолгиот антички речен мост и еден од најдолгите на сите времиња.[7]
Изградба
уредиТој бил градба со ѕидани столбови и дрвен своден мост и со дрвена надградба. Изграден бил помеѓу Сукидава (денешна Корабија, округ Олт, Романија) и Оескус (современ Гиген, област Плевен, Бугарија),[8][9] од Константин Велики.[10] Мостот очигледно бил користен до средината на IV век, главната причина за оваа претпоставка е дека Валенс морал да го помине Дунав користејќи мост од чамци кај Константијана Дафне за време на неговата кампања против Готите во 367 година.[11]
Додека Лујџи Фердинандо Марсиљи се обидел да го смести мостот во 17 век и Александру Поповичи и Цезар Болијак ја продолжиле оваа потрага во 19 век, првите вистински научни откритија ги извршиле Григоре Точилеску и Памфил Полоник во 1902 година. Во 1934 година Думитру Тудор го објавил првото целосно дело во врска со мостот, а последниот систематски пристап на северниот брег на Дунав бил изведен во 1968 година од Октавијан Торопу.
Технички податоци
уреди
Должината на мостот беше 2,434 со дрвена палуба со ширина од 5.7 м на 10 м над водата.[4] Мостот имал два потпорни столбови на секој крај, кои служеле како порти за мостот.
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Madgearu 2013, стр. 311.
- ↑ „Corabia | County: Olt | Site: Sucidava - Celei | Excavation Year: 2003 - Archaeological Excavations in Romania“. Cimec.ro. Архивирано од изворникот на 2011-06-08. Посетено на 28 ноември 2021.
- ↑ „NOTES“. Bvau.ro. Посетено на 28 ноември 2021.
- ↑ 4,0 4,1 Gherghe, P.; Amon, L. (2007). Noi date în legătură cu podul lui Constantin cel Mare de la Sucidava [New data in connection with the bridge of Constantine the Great from Sucidava]. Pontica. 40. minac.ro. стр. 359–369.
- ↑ Madgearu 2013.
- ↑ Both figures from: Tudor 1974; Galliazzo 1994
- ↑ Galliazzo 1994
- ↑ „CCA 2008“. www.cimec.ro.
- ↑ „Pamfil Polonic' Manuscripts“. Cimec.ro (романски). Посетено на 28 ноември 2021.
- ↑ Janberg, Nicolas (уред.). „Constantine's Bridge at Celei (Celei/Ghigi, 328)“. Structurae. Посетено на 28 ноември 2021.
- ↑ Kulikowski, Michael (2007). Rome's Gothic Wars. Cambridge University Press. стр. 116–117. ISBN 978-0-521-84633-2.
Библиографија
уреди- Madgearu, Alexandru (2013). Operaţiuni militare la nord de Dunăre comandate de Constantin cel Mare, în Cruce şi misiune [Military operations north of the Danube ordered by Constantine the Great, cross and mission.] (романски). Bucharest, Romania.
- Galliazzo, Vittorio (1994), I ponti romani. Catalogo generale (италијански), 2, Treviso: Edizioni Canova, стр. 319f. (No. 645), ISBN 88-85066-66-6
- Tudor, D. (1974), „Le pont de Constantin le Grand à Celei“, Les ponts romains du Bas-Danube, Bibliotheca Historica Romaniae Études (романски), 51, Bucharest: Editura Academiei Republicii Socialiste România, стр. 135–166