Константинов мост (Дунав)
Константиновиот мост (бугарски: Константинов мост; романски: Podul lui Constantin cel Mare) ― поранешен римски мост над Дунав кој бил користен за повторно освојување на Дакија. Тој бил завршен во 328 година од новата ера и останал во употреба четири децении.[3][4]
Константинов мост | |
---|---|
Константиновиот мост на картата | |
Координати | 43°45′49″N 24°27′25″E / 43.76361° СГШ; 24.45694° ИГД |
Преминува | Дунав |
Место | Помеѓу Сукидава (денешна Корабија, Романија) и Оескус (денешен Гиген, Бугарија) |
Особености | |
Вкуп. должина | 2,437 м |
Ширина | 5.7 м |
Висина | 10 м |
Историја | |
Завршен | 328 година |
Отворен | 5 јули 328 г.н.е.[1] |
Затворен | средина на 4 век[2] |
Местоположба | |
Грешка во Lua во package.lua, ред 80: module 'Module:Infobox dim' not found |
Службено бил отворен на 5 јули 328 н.е. во присуство на императорот Константин Велики.[5] Со вкупна должина од 2,434, 1,137 од кои се протегал над коритото на Дунав,[6] Константиновиот мост се смета за најдолгиот антички речен мост и еден од најдолгите на сите времиња.[7]
Изградба
уредиТој бил градба со ѕидани столбови и дрвен своден мост и со дрвена надградба. Изграден бил помеѓу Сукидава (денешна Корабија, округ Олт, Романија) и Оескус (современ Гиген, област Плевен, Бугарија),[8][9] од Константин Велики.[10] Мостот очигледно бил користен до средината на IV век, главната причина за оваа претпоставка е дека Валенс морал да го помине Дунав користејќи мост од чамци кај Константијана Дафне за време на неговата кампања против Готите во 367 година.[11]
Додека Лујџи Фердинандо Марсиљи се обидел да го смести мостот во 17 век и Александру Поповичи и Цезар Болијак ја продолжиле оваа потрага во 19 век, првите вистински научни откритија ги извршиле Григоре Точилеску и Памфил Полоник во 1902 година. Во 1934 година Думитру Тудор го објавил првото целосно дело во врска со мостот, а последниот систематски пристап на северниот брег на Дунав бил изведен во 1968 година од Октавијан Торопу.
Технички податоци
уредиДолжината на мостот беше 2,434 со дрвена палуба со ширина од 5.7 м на 10 м над водата.[4] Мостот имал два потпорни столбови на секој крај, кои служеле како порти за мостот.
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Madgearu 2013, стр. 311.
- ↑ „Corabia | County: Olt | Site: Sucidava - Celei | Excavation Year: 2003 - Archaeological Excavations in Romania“. Cimec.ro. Архивирано од изворникот на 2011-06-08. Посетено на 28 ноември 2021.
- ↑ „NOTES“. Bvau.ro. Посетено на 28 ноември 2021.
- ↑ 4,0 4,1 Gherghe, P.; Amon, L. (2007). Noi date în legătură cu podul lui Constantin cel Mare de la Sucidava [New data in connection with the bridge of Constantine the Great from Sucidava]. Pontica. 40. minac.ro. стр. 359–369.
- ↑ Madgearu 2013.
- ↑ Both figures from: Tudor 1974 ; Galliazzo 1994
- ↑ Galliazzo 1994
- ↑ „CCA 2008“. www.cimec.ro.
- ↑ „Pamfil Polonic' Manuscripts“. Cimec.ro (романски). Посетено на 28 ноември 2021.
- ↑ Janberg, Nicolas (уред.). „Constantine's Bridge at Celei (Celei/Ghigi, 328)“. Structurae. Посетено на 28 ноември 2021.
- ↑ Kulikowski, Michael (2007). Rome's Gothic Wars. Cambridge University Press. стр. 116–117. ISBN 978-0-521-84633-2.
Библиографија
уреди- Madgearu, Alexandru (2013). Operaţiuni militare la nord de Dunăre comandate de Constantin cel Mare, în Cruce şi misiune [Military operations north of the Danube ordered by Constantine the Great, cross and mission.] (романски). Bucharest, Romania.
- Galliazzo, Vittorio (1994), I ponti romani. Catalogo generale (италијански), 2, Treviso: Edizioni Canova, стр. 319f. (No. 645), ISBN 88-85066-66-6
- Tudor, D. (1974), „Le pont de Constantin le Grand à Celei“, Les ponts romains du Bas-Danube, Bibliotheca Historica Romaniae Études (романски), 51, Bucharest: Editura Academiei Republicii Socialiste România, стр. 135–166