Ихор

Во старогрчката митологија, ихор (старогрчки: ἰχώρ) е етерична течност која е крвта на боговите и /или бесмртниците.

Во класичните митови

Ихор потекнува од старогрчката митологија, каде што е етерична течност што е крв на грчките богови, за кои понекогаш се вели дека ги задржува квалитетите на храната и пијалакот на бесмртните, амброзијата и нектарот. Големите херои и полубогови повремено напаѓале богови и им го земале ихорот, но боговите ретко го правеле тоа едни на други во хомеровиот мит.  

Во Стар Крит, традиција раскажана од Талос, огромен човек од бронза прикажан со крилја. Кога критската митологија била присвоена од Грците, тие го замислувале повеќе како Колосот од Родос . Тој иамл една вена која течела со ихор кој била затната со нокт во грбот. Талос ја чувал Европа на Крит и фрлал камења кон натрапниците сè додека не дошле Аргонаутите по потрагата на Златното руно и волшебникот Медеја го извади ноктот, испуштајќи го ихорот и убивајќи го.

Во медицината

Во патологијата, “ихор“ е антички преземен термин за водено празнење од рана или чир, со непријатен или фетилен (нападен) мирис.

Грчкиот христијански писател Климент Александриски користел „ихор“ во античкото медицинско разбирање на водена празнење од рана или чир, без мирис, во полемика против паганските грчки богови . Како дел од неговите докази дека тие се само смртни, тој наведува неколку случаи во кои боговите се повредени физички, а потоа додава: „И ако има рани, има крв. Зашто ихорот на поетите е поотпорен од крвта; за задушувањето на крвта се нарекува ихор.”