Илегализам

Илегализмот е анархистичка филозофија која се развивала првенствено во Франција, Италија, Белгија и Швајцарија во почетокот на 20 век како резултат на индивидуалистичкиот анархизам.^[1]^[2] Илегалците имале отворен или таен криминален начин на живот и го користеле егоизмот на Макс Штирнер како изговор за илегализмот. Сепак, не сите илегалци го поддржувале Макс Штирнер и неговата филозофија. Жил Боно и бандата „Боно“ се опишани како илегалци. Илегализмот не е вид на кривично дело, иако е поврзан со кражба.

Макс Штирнер, почитуван филозоф меѓу илегалците.

Илегализмот бил наследен од струи, како што е пост-левичарствота. Во Шпанија и Латинска Америка се појавила кампања наречена „Јоманго“, која се залага за кражба.

Поврзано уреди

Морален нихилизам
Пирати

Дополнителна литература уреди

Parry, Richard (1986). The Bonnot Gang. Rebel Press. ISBN 978-0-946061-04-4. .
„„ Нелегалците “од Даг Имри. Од „Анархија: весник на желба вооружена“, есен-зима, 1994-95 .
Cacucci, Pino (25 јули 2006). Without a Glimmer of Remorse. Christie Books. ISBN 978-1-873976-28-9.
На илегализам и ултралевичар . Филип Гави, ЈП Сартр и Пјер Виктор. Галимард, Париз, 1974 година.
„Илегализам и востанички анархизам“ од слобода Архивирано на 6 март 2012 г. .

↑ "The illegalisis in this study,...As anarchist individualists, they came from a milieu whose most important theoretical inspiration was undoubtedly Max Stimer—whose work The Ego and Its Own remains the most powerful negation of the State, and affirniation of the individual, to date."—Richard Parry, The Bonnot Gang: the history of the French illegalists], 1987, p мај
↑ "Parallel to the social, collectivist anarchist current there was an individualist one whose partisans emphasized their individual freedom and advised other individuals to do the same...Some individualists rebelled by withdrawing from the economy and forming voluntary associations to achieve self-sufficiency. Others took the route of illegalism, attacking the economy through the direct individual reappropriation of wealth. Thus theft, counterfeiting, swindling and robbery became a way of life for hundreds of individualists, as it was already for countless thousands of proletarians.—"The "Illegalists"" by Doug Imrie (from Anarchy: A Journal of Desire Armed, Fall-Winter, 1994–95)

[1] "The illegalisis in this study,...As anarchist individualists, they came from a milieu whose most important theoretical inspiration was undoubtedly Max Stimer—whose work The Ego and Its Own remains the most powerful negation of the State, and affirniation of the individual, to date."—Richard Parry, The Bonnot Gang: the history of the French illegalists], 1987, p мај

[2] "Parallel to the social, collectivist anarchist current there was an individualist one whose partisans emphasized their individual freedom and advised other individuals to do the same...Some individualists rebelled by withdrawing from the economy and forming voluntary associations to achieve self-sufficiency. Others took the route of illegalism, attacking the economy through the direct individual reappropriation of wealth. Thus theft, counterfeiting, swindling and robbery became a way of life for hundreds of individualists, as it was already for countless thousands of proletarians.—"The "Illegalists"" by Doug Imrie (from Anarchy: A Journal of Desire Armed, Fall-Winter, 1994–95)

[1]

[2]