Збировит отпад
Збировит отпад — небесно тело кое не е монолитно, наместо тоа се состои од бројни парчиња карпи кои се спојуваат под влијание на гравитацијата. Куповите од урнатините имаат мала густина бидејќи има големи шуплини помеѓу различните парчиња што ги сочинуваат.
| |||
Можни збировити отпади:
| |||
Астероидите Бену и Рјугу имаат измерена збирна густина што предложува внатрешна структура на отпадот.[1][2] Се смета дека многу комети и повеќето помали ситни планети се составени од собран отпад.[3]
Мали планети
уреди
Се смета дека повеќето помали астероиди се збировити отпади.[3]
Збировити отпади се создаваат кога астероидот или месечината (што првично може да бидат монолитни) се уриваат на парчиња од влијание, а разнишаните парчиња последователно се спуштаат заедно, првенствено заради само-гравитација. Ова коалицирање обично трае од неколку часа до неколку недели.[4]
Кога астероидот со урнатини ќе помине многу поголем предмет, приливните сили го менуваат својот облик.[5]
Научниците најпрво се сомневале дека астероидите честопати се често збировити отпади кога густините на астероидите за прв пат била утврдена. Многу од пресметаните густини биле значително помалку од оние на метеоритите, за кои во некои случаи било утврдено дека се парчиња астероиди.
Многу астероиди со мала густина се смета дека се збировити отпади, на пример 253 Матилда . Масата на Матилда, како што е утврдено со мисијата НЕАР Шумејкер, е премногу мала за обемот забележан, со оглед на тоа дека површината е карпа. Дури и мразот со тенка кора од карпа не дава соодветна густина. Исто така, големите удари на влијанието врз Матилда би уништиле цврсто тело. Како и да е, првиот малку истражен збировити отпади што бил фотографиран е 25143 Итокава, кој немал очигледни кратери од судири и затоа е речиси сигурно коалезност на разнишани делови.
Астероидот 433 Ерос, примарната одредиште на НИВЕР Шумејкер, било решено да се заниша со пукнатини, но инаку цврст. Откриено е дека други астероиди, можеби вклучувајќи ја и Итокава, се контактни бинари, две големи тела кои допираат, со или без урнатини да ја пополнат границата.
Комети
уредиНабљудувачките докази предлагаат дека кометното јадро не може да биде добро консолидирано единствено тело, но наместо тоа може да биде лабаво врзана агломерација на помали фрагменти, слабо врзани и предмет на повремени или дури и чести разорнувачки настани, иако се очекува поголемите кометни фрагменти примордијални кондензации отколку колазивно изведени остатоци како во случајот со астероидите.[6][7][8][9][10] Како и да е, набудувањата in situ од страна на мисијата Розета укажуваат дека може да биде покомплексна од тоа.[11]
Месечини
уредиМесечината Фобос, поголемиот од двата природни сателити на планетата Марс, исто така, се смета дека е збировит отпад, врзани заедно со тенка реголитна кора околу 100 метри дебела.[12][13] Спектроскопија на составот на Фобос предлага дека Фобос може да биде заробен појасен астероид.[14][15]
Наводи
уреди- ↑ Data source, reference: Warner, B.D., Harris, A.W., Pravec, P. (2009). Icarus 202, 134-146.[16] Ажурирано 6 септември 2016. See: www.MinorPlanet.info
- ↑ Chesley, Steven R.; Farnocchia, Davide; Nolan, Michael C.; Vokrouhlický, David; Chodas, Paul W.; Milani, Andrea; Spoto, Federica; Rozitis, Benjamin; Benner, Lance A.M.; Bottke, William F.; Busch, Michael W.; Emery, Joshua P.; Howell, Ellen S.; Lauretta, Dante S.; Margot, Jean-Luc; Taylor, Patrick A. (2014). „Orbit and bulk density of the OSIRIS-REx target Asteroid (101955) Bennu“. Icarus. 235: 5–22. arXiv:1402.5573. Bibcode:2014Icar..235....5C. doi:10.1016/j.icarus.2014.02.020. ISSN 0019-1035.
- ↑ Hayabusa-2: Asteroid mission exploring a 'rubble pile'. Paul Rincon, BBC News. 19 март 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 „About Light Curves“. Minor Planet Center. Посетено на 24 April 2020.
- ↑ Michel, Patrick; Benz, Willy; Tanga, Paolo; Richardson, Derek C. (ноември 2001). „Collisions and Gravitational Reaccumulation: Forming Asteroid Families and Satellites“. Science. 294 (5547): 1696–1700. Bibcode:2001Sci...294.1696M. doi:10.1126/science.1065189. PMID 11721050.
- ↑ Solem, Johndale C.; Hills, Jack G. (March 1996). „Shaping of Earth-Crossing Asteroids by Tidal Forces“. Astronomical Journal. 111: 1382. Bibcode:1996AJ....111.1382S. doi:10.1086/117884.
- ↑ Weissman, P. R. (March 1986). „Are cometary nuclei primordial rubble piles?“. Nature. 320 (6059): 242–244. Bibcode:1986Natur.320..242W. doi:10.1038/320242a0. ISSN 0028-0836.
- ↑ Tidal Disruption of Asteroids and Comets. William Bottke. Southwest Research Institute in Boulder, Colorado. 1998.
- ↑ Stardust at Comet Wild 2. (PDF) Harold A. Weaver, Science 18 јуни 2004, том 304.
- ↑ Interior of the Cometary Nucleus. University of California, Los Angeles.
- ↑ Asphaug, E.; Benz, W. (1994). „Density of comet Shoemaker–Levy 9 deduced by modelling breakup of the parent 'rubble pile'“. Nature. 370 (6485): 120–124. doi:10.1038/370120a0.
- ↑ Khan, Amina (31 јули 2015). „After a bounce, Rosetta's Philae lander serves up cometary surprises“. Los Angeles Times. Посетено на 13 јуни 2020.
- ↑ „Phobos is Slowly Falling Apart“. NASA. SpaceRef. 10 ноември 2015. Посетено на 13 јуни 2020.[мртва врска]
- ↑ „NASA – Phobos“. Solarsystem.nasa.gov. Архивирано од изворникот на 24 јуни 2014. Посетено на 13 јуни 2020.
- ↑ „Close Inspection for Phobos“.
One idea is that Phobos and Deimos, Mars's other moon, are captured asteroids.
- ↑ Landis, G. A. "Origin of Martian Moons from Binary Asteroid Dissociation," American Association for the Advancement of Science Annual Meeting; Boston, MA, 2001; abstract.
- ↑ Warner, Brian D.; Harris, Alan W.; Pravec, Petr (July 2009). „The asteroid lightcurve database“. Icarus. 202 (1): 134–146. Bibcode:2009Icar..202..134W. doi:10.1016/j.icarus.2009.02.003.