Дроктулф

Дроктулф — византиски војсководец со свевско или алеманско потекло. Според делото Лангобардиска историја, на Павле Ѓаконот тој израснал меѓу лангобардите, кои навлегле на Италијанскиот Полуостров во 569 година. Тој се приклучил на Византиската армија за да се бори против нив, станувајќи важен сојузник на царот и папата.

Откако Фароалд, ламбардскиот војвода на Сполето, го освоил Класис, пристаништето во Равена, Дроктулф повторно го освоил во име на Византија во 575–76 година. Накусо бил заробен и заточен, но бил ослободен и вратен на Византија каде служел како водач (дукс, војвода) на византиското гратче Бресчело, преку кое го чувал мостот на реката По кој водел до Класис, во периодот од 584 година. Меѓу 584 и 590 година, тој го чувал од нападите на Аутари, кралот на лангобардите, чии напади предизвикале тој да се повлече во Равена додека областа на Бресчело била освоена од лангобардите и ѕидините на градот биле срамнети со земја.

По неговиот неуспех во Италија, Дроктулф бил повикан на Балканот и Тракија да помогне во одбивањето на нападите на Словените и Аварите кој во тој период го опсадиле градот Адријанапол (586). Византијците го погребале во Сан Витале во Равена, каде неговиот долг епитаф опстоил за истиот да биде запишан од страна на Павле.

Извори

• Paul the Deacon. Historia Langobardorum Liber III.
• Theophylact Simocatta. Historiae
• S. Gasparri. "Droctulfo". Dizionario Biografico degli Italiani.