Горна Рибница
Горна Рибница (бугарски: Горна Рибница — село во Горноџумајско, Пиринска Македонија, во состав на денешната Општина Струмјани на Благоевградската област, југозападна Бугарија.[2]
| Горна Рибница | |
|---|---|
  Горна Рибница | |
|
Местоположба во областа   Горна Рибница | |
| Координати: 41°39′N 23°2′E / 41.650°N 23.033°E | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Благоевградска област |
| Општина | Струмјани |
| Површина | |
| • Вкупна | 17,345 км2 (6,697 ми2) |
| Надм. вис. | 835 м |
| Население (2024) | |
| • Вкупно | 2[1]. |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 2827 |
Историја
уредиОтоманско Царство
уредиВасил Миков го поврзува името на селото со местоположбата и смета дека првобитно се викало Ридница. Горна Рибница настанала на почетокот на 18 век како населба за колибри. Според традицијата, првите доселеници биле браќата Ангел, Иван и Христо од Дупнишко. Подоцна дошле Панковци од Горноџумајско, Конарци од Струмичко и други. Во 19 век населението се занимавало со сточарство (овци, кози, свињи) и земјоделство (пченка, 'рж, јачмен). Во 1830-тите, во приватна куќа со учител Атанас од Дебарско било отворено училиште, кое во средината на векот станало егзархиско[7].[8] Во 1846 - 1849 година била изградена црквата „Свети Атанасиј“.
Во текот на XIX век, селото било во составот на Мелничката каза, а по 1878 година на Петричката каза на Серскиот Санџак на Отоманското Царство. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г., Горна Рибница (Рибница) е посочена како село со 42 домаќинства со 130 Македонци.[3] [4]
За време на Македонското востание 1878-1879 година, била формирана месна чета со војводата, локалниот свештеник Димитар Г. Икономов. 7 луѓе од селото се потпишале на петицијата на бегалците од Македонија до британскиот генерален конзул во Софија со барање да бидат ослободени од османлиската власт (5 декември 1878 година). Жителите на Рибница го потпишале и протестното писмо на селата во Мелничко и Петричко до турскиот кајмакам во градот Петрич - Хусни бег (11.12.1878). Околу 1897 година бил формиран комитет на ТМОРО. Во 1901-1903 година Гоце Делчев двапати го посетил селото. За време на подготовката на Илинденското востание од 1903 година, турската војска извршила насилство врз населението - изгореле околу 20 куќи.
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 460 жители, сите Македонци.[3][5]Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 624 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија.[6]
По избувнувањето на Балканските војни во 1912 година, три лица од селото биле доброволци во Македонско-одринските доброволни чети.[7]
Бугарија
уредиПо крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија. По војните од 1912-1918 година егзистенција на населението останало земјоделството и сточарството. Населението се намалило поради масовното иселување, најзначајно во 1959-1970 година главно за градовите Мехомија, Свети Врач, Горна Џумаја и Дупница.
Географија
уредиСелото Горна Рибница се наоѓа во историско-географскиот регион Каршијак[4]. Сместено е на источните падини на Малешевските Планини, на надморска височина помеѓу 990 m во нејзиниот северозападен дел и околу 930 m - во источниот и јужниот дел. Климата е преодна медитеранска со планинско влијание, зимски максимум и летен минимум на врнежи (просечна годишна количина на врнежи околу 800 mm). Почвите се претежно светло-кафеави шуми.
Неасфалтиран општински пат води кон југ поврзувајќи го со Републичкиот пат III-1008 од трета класа.
Атарот на селото Горна Рибница се граничи со атарите на: селото Гореме на север и исток; селото Цапарево на југоисток и југ; селото Раздол на југ и југозапад; селото Клепало на запад.
| Година | 1934 | 1946 | 1956 | 1965 | 1975 | 1985 | 1992 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Жители | 759 | 849 | 862 | 647 | 428 | 283 | 237 | 165 | 92 |
 |
Според пописот на населението од 2011 година, етничкиот состав на селото е следниот:[10]
| Број на население | |
| Вкупно | 6 |
| Бугари | 6 |
| Турци | - |
| Роми | - |
| Останати | - |
| Не се определиле | - |
| Без одговор | - |
Личности
уреди- Родени
- Поп Димитар Екатерински, деец на ВМОК.[11]
- Васил Попдимитров (Бан), деец на ВМРО
- Васил Серафимов Попдимитров (8 септември 1916 – ?)[12]
- Станоја Плашилски (1820-те – 1881), ајдутин
- Давитко Вангелов, деец на ВМРО[13]
- Починали в Горна Рибница
- Константин Попгеоргиев (Костадин) (ок. 1840 – ?), македонски револуционер
- Предлошка:Флагче Христо Бабамов (1874 - 1902), македонски револуционер
- Поврзани со Горна Рибница
- Атанас Дебарски, долгогодишен учител во Горна Рибница
- Димитар Икономов (1828 – 1912), деец и револуционер
Наводи
уреди- ↑ www.grao.bg
- ↑ Guide Bulgaria, Accessed May 5, 2010
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 188.
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905, рр. 186-187.
- ↑ „Македоно-одринското опълчение 1912 – 1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 837
- ↑ 8,0 8,1 (бугарски) https://web.archive.org/web/20160304125710/http://www.nsi.bg/nrnm/show9.php?sid=2212&ezik=bul. Архивирано од за населението на с. Горна Рибница, общ. Струмяни, обл. Благоевград изворникот Проверете ја вредноста
|url=(help) на 2016-03-04. Посетено на 2018-02-04. Отсутно или празно|title=(help) - ↑ „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и възраст към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-08-14. Посетено на 2012-03-18. Занемарен непознатиот параметар
|deadlink=(се препорачува|url-status=) (help) - ↑ Попис на населението од 2011 година
- ↑ Николов, Борис Й (2001). Вътрешна македоно-одринска революционна организация: Войводи и ръководители (1893-1934): Биографично-библиографски справочник. София: Издателство „Звезди“. стр. 131. ISBN 954-9514-28-5.
- ↑ „Списъкъ на завършилитѣ образованието си въ Университета презъ учебната 1941/42 год“. Годишникъ на Софийския университетъ (Официаленъ отдѣлъ). София: Университетска печатница. 1941 – 1942: 183. 1943. no-break space character во
|volume=во положба 5 (help) - ↑ Динев, Ангел (1983). Политичките убиства во Бугарија. Скопје: Култура-Скопје. стр. 331. ISBN 323 285 497 3 Проверете ја вредноста
|isbn=: checksum (help).