Гаџа
44°11′23″N 10°56′41″E / 44.1895951° СГШ; 10.9448189° ИГД44°11′23″N 10°56′41″E / 44.1895951° СГШ; 10.9448189° ИГД
 | |
| Вид | Приватна |
|---|---|
| Дејност | Домашни и професионални машини за еспресо |
| Основано | Робеко на Навиљо, Италија, Предлошка:Датум на почеток и години |
| Основач | Џовани Ахил Гаџија |
| Седиште | Гаџио Монтано, |
Опслужувани подрачја | Насекаде низ светот |
| Производи | Еспресо машини |
Матично претпријатие | Евока Груп |
| Мреж. место | Domestic coffee machines Professional coffee machines |
Гаџа е италијански производител на машини за кафе, за еспресо, како и за мали кујнски апарати. Команијата е во сопственост на Саеко.
Историја
уредиОсновачот, Џовани Ахил Гаџија (1895–1961), аплицирал за патент (патент број 365726) за првата модерна машина за кафе без пареа на 5 септември 1938 година, која се користела комерцијално во неговото кафуле. Машината ја принудува вода да тече преку талог од кафето под висок притисок, создавајќи „крема“ што е единствена за еспресото.
Компанијата Гаџа е основана во 1947 година, а старувала со работа во 1948 година. Прво произведувала машини за комерцијална употреба, но набргу потоа ја издала Гилда, својата прва домашна машина.[1]
Успехот дошл кога барот Мота & Бифи во Галериа Виторио Емануел, во Милано, ја инсталирал машината Гаџа и имало редица од клиентите. Првично, машините за кафе произведени од Гаџа биле исклучиво за професионална употреба, во 1977 година производството било проширено на машини за кафе за домашна употреба. Синот на Џовани, Камило, со неговиот партнер Армандо Миљорини, го проширил бизнисот на Навигли, но наишол на економски тешкотии. Во 1989 година компанијата, која имала обрт од над 56 милијарди лири, ја сменила сопственоста и била продадена на австро-американскиот стопанственик Герхард Андлинлер.[2]
Гаџа има четири производни линии. Тие продаваат автоматски машини за еспресо, рачни машини за еспресо, додатоци и зрна кафе под името на брендот Гаџа.[3] Компанијата продолува да произведува еспресо машини (како и додатоци) од класични рачни машини до иновативните полуавтоматски и суперавтоматски модели неодамна додадени на линијата.[4]
Во 2007 година, миланската компанија влегла во криза поради падот на продажбата, со ризик од затворање на фабриката на Робеко и префрлање на производството во Романија и Гаџо Монтано. Две години подоцна, Гаџа ја следел судбината на својата матична компанија Саеко, која ја преземала холандската мултинационална Филипс.[5]
Од 2010 година, сите машини за еспресо и кафе Гаџа сè уште се произведуваат во Милано во фабриката Робеко Сул Навиглио. Наместо тоа, Гаџа Класик од 2015 година била изградена во Романија. Њу Гаџа Класик повторно се произведува во Италија и се користи алуминиумски котел.
Гаџа С.п.А компанијата била купена во 1999 година од колегата, италијански конкурент Саеко Интернашнл Груп, која пак била купена од холандскиот производител Филипс во 2009 година. Гаџа сè уште работи со посебна линија, но сега користи дизајни на Саеко во некои од своите домашни машини за еспресо. Пред преземањето од Филипс, повеќето домашни еспресо машини од Гаџаa имаат алуминиумски котли. Сега имаат котли од нерѓосувачки челик.
Во 2017 година Филипс го продал Саеко Интернешнл одделот (исто така со брендот Гаџа) на N&W Global Vending SpA, компанија лидер во италијанска Бергамо во автомати за пијалоци и грицки, родена во 2000 година од интеграцијата на Некта и Витенборг и контролирана од САД. фонд, Lone Star. Домашното одделение за кафемати останува во групацијата Филипс. Во ноември 2017 година N&W го менува своето име во Евока Груп.
Наводи
уреди- ↑ „1948 Gaggia Gilda Design Study“. Архивирано од изворникот на 2017-03-15. Посетено на 2 November 2014.
- ↑ „SALAME E CAFFE' PER ANDLINGER - la Repubblica.it“. Archivio - la Repubblica.it (италијански). Посетено на 2022-05-16.
- ↑ „Gaggia Milan“. Gaggia Company Website. Посетено на 29 October 2019.
- ↑ „Gaggia Brera Super Automatic Espresso Machine Review“. I Believe I Can Fry. 2 October 2018. Посетено на 30 October 2018.
- ↑ „La moka in pensione, Gaggia in crisi - la Repubblica.it“. Archivio - la Repubblica.it (италијански). Посетено на 2022-05-16.