Витица (ботаника)

Витица — специјализиран орган што им овозможува на одредени ползечки растенија да се фаќаат за различни потпори.

Витица на лоза (Vitis sp.).

Витица на лоза, одрвенета.

Историја

Најсеопфатна студија била монографијата на Чарлс Дарвин За движењата и навиките на ползечките растенија (1865), во која тој го вовел поимот обвивање за да го опише спиралното движење што го изведува витицата.

Биологија

Витиците, обично се со кружен пресек и може да се завиткуваат во стегната спирала. Ова намотување во контакт со потпирачот се должи на контактен тропизам (хаптотропизам) и се јавува само на одредени места на витицата. Намотувањето може да биде во насока на стрелките на часовникот или во спротивна насока. Кај угојката, витиците образуваат две намотки во спротивни насоки.

Витиците произлегуваат од преобразувањето на различни органи и може да имаат внатрешна структура на корен, стебло или лист. Во вториот случај, тие можат или да го заменат сечилото на листот, случајот со видовите грашок од трева афака во кој хлорофилската улога на сечилото на листот е пренесена на високо развиените стипули, или да бидат модифицирани летоци, случајот со многу бобовите, како на пр. зрно грашок или треска (Vicia cracca), или стипули, случај на сарсапарила .

Некои ползечки растенија користат други средства за закачување на нивните потпори:

• дерези (адвентивни корени), како што е случајот кај бршленот;
• вшмукување чаши, како што е случајот кај одредени видови ползавци (Parthenocissus sp.);
• обвивачки стебла, како што е случајот кај гравот;
• дршки кои делуваат како витици, како што е случајот кај повитот;