Јужни буки
| Јужни буки | |
|---|---|
.JPG)
| |
| Коса јужна бука (N. obliqua) | |
| Научна класификација | |
| Царство: | Растенија |
| Нерангирано: | Скриеносемени |
| Нерангирано: | Евдикоти |
| Нерангирано: | Розиди |
| Ред: | Буки |
| Семејство: | Јужни буки (Nothofagaceae) Kuprian. |
| Род: | Јужни буки (Nothofagus) Blume |
| Видови | |
|
Во текстот | |
Јужни буки (науч. Nothofagus) — род од 35 видови дрва и грмушки умерената океанска до тропска клима на јужната полутопка - јужните делови на Јужна Америка (Чиле, Аргентина) и Австралазија (источна и југоисточна Австралија, Тасманија, Нов Зеланд, Нова Гвинеја и Нова Каледонија). Fossils have recently been found in Антарктикот[1].
Во минатото се сметало дека припаѓаат на семејството на буките, но денес е утврдено дека се генетски засебни и дека припаѓаат во своје сопствено семејство јужни буки (Nothofagaceae).
Листовите им се назабени или цели, зимзелени или листопадни. Плодот им е мал плоснат или триаголен орев, со по 2-7 орева во секое лежиште.
Разните видови јужни буки се храна за ларвите на молците од родот Aenetus, особено видовите A. eximia и A. virescens.
Многу единки на овие дрва се мошне стари, и се смета дека поради климатските промени низ вековите, јужните буки не би можеле да виреат така успешно како што вирееле тогаш.[2]
Таскономија
уредиВо родот спаѓаат следниве отсеци:[3]
- Отс. Brassospora (тип Nothofagus brassi)
- Nothofagus aequilateralis (Нова Каледонија)
- Nothofagus balansae (Нова Каледонија)
- Nothofagus baumanniae (Нова Каледонија)
- Nothofagus brassii (Нова Гвинеја)
- Nothofagus carrii (Нова Гвинеја)
- Nothofagus codonandra (Нова Каледонија)
- Nothofagus crenata (Нова Гвинеја)
- Nothofagus discoidea (Нова Каледонија)
- Nothofagus flaviramea (Нова Гвинеја)
- Nothofagus grandis (Нова Гвинеја)
- Nothofagus nuda (Нова Гвинеја)
- Nothofagus perryi (Нова Гвинеја)
- Nothofagus pseudoresinosa (Нова Гвинеја)
- Nothofagus pullei (Нова Гвинеја)
- Nothofagus resinosa (Нова Гвинеја)
- Nothofagus rubra (Нова Гвинеја)
- Nothofagus starkenborghii (Нова Гвинеја)
- Nothofagus stylosa (Нова Гвинеја)
- Nothofagus womersleyi (Нова Гвинеја)
- Отс. Fuscospora (тип Nothofagus fusca)
- Nothofagus alessandri (средно Чиле)
- Nothofagus fusca (Нов Зеланд)
- Nothofagus gunnii (Австралија: Tasmania)
- Nothofagus solandri (Нов Зеланд)
- Nothofagus truncata (Нов Зеланд)
- Отс. Lophozonia (тип Nothofagus menziesii)
- Nothofagus alpina (=N. procera) (Средно Чиле/Аргентина)
- Nothofagus cunninghamii (Австралија: Викторија, Тасманија)
- Nothofagus glauca (средно Чиле)
- Nothofagus macrocarpa (средно Чиле, вер. Аргентина)
- Nothofagus menziesii (Нов Зеланд)
- Nothofagus moorei (Австралија: Нов Јужен Велс, Квинсленд)
- Nothofagus obliqua (Чиле/Аргентина)
- Отс. Nothofagus (тип Nothofagus antarctica)
- Nothofagus antarctica (јужна Аргентина и Чиле)
- Nothofagus betuloides (јужна Аргентина и Чиле)
- Nothofagus dombeyi (средно Чиле и андска Патагонија во Аргентина)
- Nothofagus nitida (јужно Чиле и веројатно Аргентина)
- Nothofagus pumilio (Аргентина/Чиле)
Ареал
уредиАреалот околу јужниот Тихоокеански Обрач укажува на тоа дека распространувањето на родот датира од времето кога Антарктикот, Австралија и Јужна Америка биле поврзани во една голема копнена површина (суперконтинент) наречена Гондвана.[4]
Во Јужна Америка ареалот се протега на север сè до националниот парк Ла Кампана и планините Вискачас во средишниот дел на Чиле.[5]
Наводи
уреди| „Nothofagus“ на Викивидовите ? |
| „Јужни буки“ на Ризницата ? |
- ↑ H.M. Li and Z.K. Zhou (2007) Fossil nothofagaceous leaves from the Eocene of western Antarctica and their bearing on the origin, dispersal and systematics of Nothofagus. Science in China. 50(10): 1525-1535.
- ↑ J. W. Dawson (1966) Observations on Nothofagus in Нова Каледонија, Tuatara: Том 14, Број 1, април 1966[мртва врска]
- ↑ Страница за Јужните буки (француски)
- ↑ „Native Forest Network (2003) Gondwana Forest Sanctuary“. Архивирано од изворникот на 2008-05-16. Посетено на 2010-11-27.
- ↑ C. Michael Hogan (2008) Chilean Wine Palm: Jubaea chilensis, GlobalTwitcher.com, уред. Nicklas Stromberg Архивирано на 17 октомври 2012 г.