Ch'ella mi creda“ (се изговара: Кела ми креда; во превод: Верувај ми) ― арија за тенор од чинот 3 од оператаДевојката од Запад“ од Џакомо Пучини. Таа е отпеана од Дик Џонсон (познато како бандитот „Рамерез“) пред да биде погубен од линчувачка толпа трагачи на злато предводени од шерифот Џек Ренс. Во аријата, Џонсон бара од нив да не и кажуваат на Мини, која тој ја сака, дека е убиен. Наместо тоа, тој ги замолува „да нека поверува“ (насловната фраза, „ch'ella mi creda“) дека тој е далеку, на патот кон откупувањето од неговото бандитско минато.

Чин 3 од Девојката од Запад, веднаш по аријата „Ch'ella mi creda“, со Енрико Карузо, Еми Дестин и Пасквале Амато, од премиерата во 1910 година.

Аријата за прв пат ја испеал Енрико Карузо, на светската премиера на Девојката од Запад во Метрополитенската опера во Њујорк на 10 декември 1910 година. Се вели дека за време на Првата светска војна, италијанските војници ја пееле оваа арија за да го одржат својот дух.[1][2] Аријата е популарна и како парче на концерти и албуми со извадоци.

На 125-годишнината на Метрополитен операта на 15 март 2009 година, Пласидо Доминго ја испеал аријата во рекреација на сцената како што била изведена од Карузо на премиерата скоро 100 години порано. Сетот на Дејвид Беласко и првичните костими биле пресоздадени за настанот.[3] Дизајнерите на продукцијата на галата изјавиле за The New York Times дека сликата на Карузо во Девојката од Западот (види во прилог) во сцената на третиот чин во која се пее „Ch'ella mi creda“ е била првата слика од метрополитенското минато што започнале да биде пресоздадено за галата.[4]

Либрето

уреди

Ch'ella mi creda libero e lontano
sopra una nuova via di redenzione!...
Aspetterà ch'io torni...
E passeranno i giorni,
E passeranno i giorni,
ed io, ed io non tornerò...
ed io non tornerò...
Minnie, della mia vita mio solo fiore,
Minnie, che m'hai voluto tanto bene!...
Tanto bene!
Ah, ah! tu della mia vita mio solo fior!

Let her believe I'm free and far away
On a new path of redemption!...
She will wait for my return...
And the days will pass,
And the days will pass,
and I, and I will not return.
and I will not return.
Minnie, the only flower of my life,
Minnie, who loved me so much!...
So much!
Ah, Ah! you're the only flower of my life!

Наводи

уреди
  1. Osborne, Charles (1982). The Complete Operas of Puccini: A Critical Guide. Da Capo Press. стр. 195.
  2. Sadie, Stanley; Laura Williams Macy. The Grove Book of Operas.
  3. Silverman, Mike. „Met Opera celebrates 125 years with lavish gala“. Архивирано од изворникот на 2016-03-03. Посетено на 1 септември 2022.
  4. Gurewitsch, Matthew (4 март 2009). „Before the Gala, So Much Groundwork“. The New York Times. Посетено на 1 септември 2022. 'When Plácido steps into that picture,' Mr. Crouch said, 'we'll be trying to tap into a line of energy that goes all the way back to the original production. We're trying to get as close as we can.

Надворешни врски

уреди