Хаплогрупа Q-Z780

Хаплогрупа Q-Z780
Можно место на потекло	Евроазија
Предок	Q-L54
Потомци	Q-L191 and Q-L400
Својствени мутации	Z780

Хаплогрупа Q-Z780 — подклада на Y-DNA Хаплоггрупата Q-L54. Q-Z780 е дефиниран со присуството на Z780 полиморфизам на еден нуклеотид.

Распространетост

Q-Z780 има потомци низ поголемиот дел од предколумбиската Америка. Тоа е втората најчеста гранка на Q-M242 во Америка. Детето Анзик, кое живеело пред 12.600 години и било пронајдено во државата Монтана, има Y-хромозом кој првично бил одреден на Q-L54*(xM3)^[1], но сега му е доделен, заедно со современиот примерок од Индијанци, на подклада на Q-Z780, Q-FGC47532 или на Q1b-M971.^[2]^[3]

Поврзани СНП

Q-Z780 моментално е дефиниран од Z780 SNP.

Подгрупи

Ова е Томас Кран од Нацрт-дрвото на Предложеното дрво на Центарот за геномски истражувања за хаплогрупата Q-Z780.

Q-Z780 Z780
- Q-L191 L191
- Q-L400 L400, L401

Y-DNA Q-M242 субклади

Филогенетско дрво

↑ Rasmussen, Morten; Anzick, Sarah L.; Waters, Michael R.; Skoglund, Pontus; DeGiorgio, Michael; Stafford, Thomas W. Jr.; Rasmussen, Simon; Moltke, Ida; Albrechtsen, Anders (2014-02-12). „The genome of a Late Pleistocene human from a Clovis burial site in western Montana“. Nature. 506 (7487): 225–229. Bibcode:2014Natur.506..225R. doi:10.1038/nature13025. ISSN 1476-4687. PMC 4878442. PMID 24522598.
↑ Kivisild, Toomas (2017-03-04). „The study of human Y chromosome variation through ancient DNA“. Human Genetics. Springer Nature. 136 (5): 529–546. doi:10.1007/s00439-017-1773-z. ISSN 0340-6717. PMC 5418327. PMID 28260210.
↑ Fiedel, Stuart J. (2017). „The Anzick genome proves Clovis is first, after all“. Quaternary International. Elsevier BV. 444: 4–9. Bibcode:2017QuInt.444....4F. doi:10.1016/j.quaint.2017.06.022. ISSN 1040-6182.

[Rasmussen_Anzick_Waters_Skoglund_2014_p.-1] Rasmussen, Morten; Anzick, Sarah L.; Waters, Michael R.; Skoglund, Pontus; DeGiorgio, Michael; Stafford, Thomas W. Jr.; Rasmussen, Simon; Moltke, Ida; Albrechtsen, Anders (2014-02-12). „The genome of a Late Pleistocene human from a Clovis burial site in western Montana“. Nature. 506 (7487): 225–229. Bibcode:2014Natur.506..225R. doi:10.1038/nature13025. ISSN 1476-4687. PMC 4878442. PMID 24522598.

[Kivisild_pp._529–546-2] Kivisild, Toomas (2017-03-04). „The study of human Y chromosome variation through ancient DNA“. Human Genetics. Springer Nature. 136 (5): 529–546. doi:10.1007/s00439-017-1773-z. ISSN 0340-6717. PMC 5418327. PMID 28260210.

[Fiedel_2017_pp._4–9-3] Fiedel, Stuart J. (2017). „The Anzick genome proves Clovis is first, after all“. Quaternary International. Elsevier BV. 444: 4–9. Bibcode:2017QuInt.444....4F. doi:10.1016/j.quaint.2017.06.022. ISSN 1040-6182.

[1]

[2]

[3]