Хантиски Океан или Ханти-мансиски Океан бил мал океан сместен помеѓу Балтика и островски лак (Кипчак лак) во близина на Сибир, од блиску до крајот на прекамбриското време до силурот[1].

Тој бил дел од плоча-тектонската реконструкција на еволуцијата на кората на Централна и Северозападна Азија во палеозоикот (орогенетички комплекс Алтаиден), која за прв пат беше објавена во 1993 година од турскиот геолог Celâl Shengör и колегите. Името се однесува на Кантс и Манси, два што зборуваат фино-угрски западносибирски народи. Составен дел на оваа хипотеза и директно поврзан со концептот на Ханти-мансискиот ОКеан е „Алкот на островот Кипчак“ (англиски: „лак Кипчак“), кој во доцната фаза од неговиот развој бил поврзан со мал континент „Казахстанија“ („Казахстан-Тјеншан“ или исто така „Казахстан-Киргиски континент“). Именуван е по Кипчачки јазици, гранка на турските јазици.

Хантискиот Океан се граничел со низа океани: Панталаса на север, Прототетис на североисток и Палеотетис на југ и исток.

Океанот се формирал кога копното на Пралавразија (кратко по распадот на Панотија, околу 600 милиони милји) се разделила и создала три одвоени континенти - Лауренција, Балтика и Сибир.

Сестринскиот океан на Хантискиот, Океанот Јапетус исто така се формирал, помеѓу Лауренција и Балтика.

Хантискиот Океан се затворил кога островскиот лак наречен Сакмарискиот лак се судрил со Балтика[2].

На североисточниот крај на лакот се наоѓал нов океан, Уралскиот океан.

Литература

уреди
  • A. M. C. Şengör, B. A. Natal’in, V. S. Burtman: Evolution of the Altaid tectonic collage and Palaeozoic crustal growth in Eurasia. Nature. Bd. 364, 1993, S. 299–306, doi:10.1038/364299a0.

Наводи

уреди