Утрото на бессоните
„Утрото на бессоните“ — збирка раскази од македонскиот писател Андреј Ал-Асади, објавена во 2021 година од издавачката куќа Бегемот во рамките на библиотеката „Наше маало“.
| Автор | Андреј Ал-Асади |
|---|---|
| Земја |  Македонија |
| Јазик | македонски |
| Жанр | раскази |
| Издавач | Издавачка куќа Бегемот |
Издадена | 2021 |
| Медиум | печатено издание, 190×120 mm |
| Страници | 101 |
| ISBN | 978-608-4869-50-4 |
Содржина
уредиЗбирката содржи 13 раскази:[1]
- Розови јагниња
- Еден јазик
- Круг
- Вертикала
- Un amore grande! или Зини да ти кажам!
- Опачина
- Едно обично октомвриско утро
- Изгубената битка
- Недоречености
- Зелени полјани
- Разделба
- Утрото на бессоните
- Вуле Загазовиќ
За делото
уредиВо збирката, авторот одлучно и бескомпромисно го „истражува“ младиот човек во неговиот урбан контекст, во психолошката замрсеност, соочен со безизлезноста, заробеноста, несоодветноста, меланхоличноста, честопати отсликани со очудувачка и онирична форма, водејќи го читателот по патот на некоја друга, помалку позната или непозната свест и потсвест. Патот по кој авторот го води читателот минува низ фантастични и завиени предели, притоа искажувајќи ја „многуслојноста“ на себеспознавањето на главните ликови, но исто така, преточувајќи ја во алегорија за животот на урбаниот млад човек. Сето тоа авторот не го искажува со неосновна бунт и со младешки пркос, туку напротив, неговото пишување се одликува со самоуверена и концизна мисла која засега пошироки, универзални и безвремени прашања што ја измачуваат човечката мисла, како: себеспознавањето, духовноста, несфатеноста, младешкиот идентитет итн.[1]
Технички одлики
уредиКнигата, со обем од 101 страница и со димензии од 19 сантиметри, е каталогизирана во НУБ „Св. Климент Охридски“, Скопје и ја носи меѓународната ознака ISBN 978-608-4869-50-4. Таа е испечатена во печатницата Графоден во тираж од 500 примероци, а издавањето на книгата било финансиски помогнато од министерството за култура. Графичкото уредување го направила Наталија Луковска, лектурата е дело на Ирена Ралева, а јазичната редакција на направил Филип Димевски.[1]