Франкова Шпанија: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 26:
== Изолација (1945–1953) и нејзиниот крај (1953-1959) ==
По крајот на Втората светска војна, Франко и неговата Шпанија биле вовлеени во политичка изолација од страна на САД, Велика Британија и.т.н. Во 1946 година било употребено ембарго за Шпанија и француската граница кон Шпанија била затворена.
Економијата на Шпанија била пред колапс.
По зголемените тензии помеѓу САД и СССР во 1950-тите, ги принудила на САД да бараат нови сојузници во Европа. Франко бил прогласен за голем противник на Комунизам|комунизмот и се сметало дека тоа Шпанија би ја направил можен сојузник на САД за време на Студена војна|Студената војна. Така, изолацијата на државата траела до 1953 година кога Шпанија и САД потпишале договор во Мадрид според кој Шпанија добила економска помош во замена за американските воени бази. Истата година, во 1955 година, Шпанија потпишала конкордат со Ватикан. Шпанија била примена во ООН во 1955 година и Светска Банка|Светската банка во 1958 година. <ref>[http://web.worldbank.org/WBSITE/EXTERNAL/COUNTRIES/WBEUROPEEXTN/SPAINEXTN/0,,contentMDK:20811575~menuPK:2205709~pagePK:141137~piPK:141127~theSitePK:292395,00.html The World Bank. Spain. History]</ref>
Во декември 1959 година, Шпанија била посетена од страна на американскиот претседател Двајт Ајзенхауер <ref>[http://www.state.gov/r/pa/ho/trvl/pres/12794.htm Dwight D. Eisenhower<!-- Bot generated title -->]</ref>
Во текот на 1968 година, под притисок на ООН, Франко бил принуден да ја признае независноста на Еквадорска Гвинеја. Во 1969 година тој го определува принцот Хуан Карлос I|Хуан Карлос де Бурбон за носител на титулата Принц на Шпанија односно негов наследник. Од ова најмногу бил изненаден калкискиот претендент како и таткото на Хуан Карлос, Дон Хуан кој бил граф на Барселона и според кој тиј имал поголемо право за да го наследи тронот отколку неговиот син. Веќе во 1973 година тој се откажал од позицијата премиер (Presidente del Gobierno) останувајќи само главен командант на воените сили на Шпанија. Од 1973 започнала нафтена криза која силно ја погодила Шпанија. Ова предизвикало нов бран на штрајкови (кои биле нелегални во тоа време).
Франко починал на 20 ноември 1975 година на возраст од 82 години, на истиот датум на кој што починал и Хозе Антонио Примо де Ривера, основач на Фаланга.
== Последните години на Франко ==
| |||