Сончево зрачење: Разлика помеѓу преработките

Еден фотонапонски модул е составен од повеќе ќелии и најчесто обезбедува [[напон]] од 12 или 24 [[волт|V]], и сила од 10 до 150 [[ват|W]]. Модулот има сила од 100 W, и напон од 12 V, а димензиите му се 58х132 cm. Бројот на модулите и капацитетот на [[акумулатор]]от се одредуваат според потребите на потрочувачите кои ќе се приклучат на фотонапонскиот систем. Користи компакт флуо светилки 7 и 11 W кои работат на неднонасочен напон од 12 V, а се приклучуваат со помош на стандардно сијалично грло Е27. За помали потреби постојат и фрижидери до 40 литри со напојување од 12 V. Доколу сакате да го користите постоечкиот фрижидер кој е предвиден за работа на 220V220 V, во тој случај обично се прави да целата електрична мрежа да работи на 220 V и се користат компакт флуо штедливи цијалицисијалици, бидејќи е потребо нада се води сметка за секој потрошувач. Регулаторите кои го регулираат полнењето на акумулаторите од фотонапонските ќелии, потрошувачката на струјата каккако оии состојбата на акумулаторите се произведуваат за стрѕјаструја од 6 до 30 [[ампер|A]]. Добиената електрична енергија од сончевите ќелии се акумулира во [[олово|оловните]] акумулатори[[акумулатор]]и со [[електролит]], бидејќи истите се предвидени за работа во режим на длабоко празнење, за раслика од акумулаторите кои се користат кај автомобилите.

Во системите за искористување на сончевата енергија разликуваме два циркулациски круга: примарен и секундарен. Во примарниот круг, топлината апсорбирана во апсорберот од колекторот се пренесува до разменувачот на топлината[[топлина]]та. Преносител на топлината во примарниот круг најчесто е смеса од вода и 30-40% [[етиленгликол]]. Во секундарниот круг преку променувачот на топлината, топлината се пренесува на акумулаторите[[акумулатор]]ите за топлина, а од тука посредно или непосредно до потрочувачитепотрошувачите, како топла санитарна вода или вода за греење на просторот.

Меѓутоа, мора да има дополнителен систем за греење и топла вода, бидејќи соларната енергија ноќе и во зима не ги задоволува нашите потреби. Со вградувањето на колекторите на самиот старт имаме дополнителна инвестиција, меѓутоа дополнително имаме заштеда на гориво или електрична енергија.

Сопред проценките соларната енергија во [[лето]] би можела да обезбеди 80% од потребата за топла вода, а зимово помеѓу[[зима]] меѓу 35% и 50%. Системите за греење и топла вода би можеле да обезбедат 35% од ппотребитепотребите во северна и централна [[Европа]], околу 50% јужно од Алпите[[Алпи]]те, а на југот на Европа дури и до 70%. Според предвидувањата вкупната површина на колектори во ЕУ во 2010 кетреба да достигне 75 милиони km2.

Во нив се врши посредна конверзија на сончевата енергија во електрична. Со примена на [[огледало|огледала]] се врши концентрирање на сончевата енергија наво колекторот. Доколу на тој начин се постигне температура помала од 100 [[целзиус|С]], тогаш во разменувачот на топлината се користи [[фреон]], кој испарува и ја движи турбината[[турбина]]та, а ако се постигне значително повисока температура тогаш топлината се пренесува на [[вода]] од која создава пареа која ја движи парната турбина.

Постојат два система за соларни електрани: за мали соларни електрани: DCS-Distributed Collectors System, кај кои течноста тече низ цевки околу кои се поставени параболични огледала, коишто го фокусираат зракот на цевката, пренесувајќи ја на тој начин концентрирано топлината.

Специфичната потрошувачка на клучните материјали (челик и бетон) е 20 до 30 пати поголема одколку кај ТЕ. Според пресметките периодот на враќање на инвстицијата е околу 15 години. Уште еден проблем е и големиот простор кој е потребепотреба за огледалата, со што кохакога таква СЕ би се градела на продуктивен простор, не би била возможнаможна било каква продукција на [[биоенергија]].