Давид Албахари: Разлика помеѓу преработките

Давид Албахари е роден во [[Пеќ]], во 1948 година. Студирал [[англиска литература]] и [[Англиски јазик|јазик]] во [[Загреб]]. Во [[1991]] година станал претседател на Федерацијата на [[Евреи|еврејски]] заедници на [[Југославија]], при што учествувал во евакуацијата на еврејското население од [[Сараево]]. Во 1994 година се преселил во [[Калгари]], [[Канада]].<ref name="ReferenceA">„Белешка о писцу“, во: Давид Албахари, ''Опис смрти''. Београд: Српска књижевна задруга, 2004, стр. 155.</ref> Во периодот меѓу 1973 и 1994 година работел во редакциите на повеќе списанија и издавачки куќи во [[Белград]] и во [[Нови Сад]]. <ref>David Albahari, ''Mamac''. Beograd, Čarobna knjiga, 2020.</ref> Од 2 ноември 2006 година, Албахари е член, надвор од работниот састав, на [[Српска академија на науките и уметностите|Српската академија на науките и уметностите]], надвор од работниот состав.<ref name="сану">{{Наведена мрежна страница|title=Библиографија Давида Албахарија|url=http://www.sanu.ac.rs/Clanstvo/Clan.aspx?arg=1435,|website=САНУ|accessdate=24 јануари 2018|archive-date=2016-03-04|archive-url=https://web.archive.org/web/20160304113859/http://www.sanu.ac.rs/Clanstvo/Clan.aspx?arg=1435,|url-status=dead}}</ref>

Албахари е плоден писател со 18 збирки раскази, 16 романи и пет книги со [[Есеј|есеи]]. Првата збирка кратки раскази „Семејно време“ (српски: ''Породично време'') ја објавил во [[1973]] година, а поголема популарност стекнал со четвртата книга „[[Опис на смртта]]“ (српски: ''Опис смрти'') од 1982 година, за која ја добил наградата„[[Андриќева награда|Андриќевата награда]]“. Во 1993 година ја објавил збирката „[[Пелерина (книга)|Пелерина]]“ за која ги освоил наградите „[[ИвоСтанислав АндриќВинавер (награда)|ИвоСтанислав АндриќВинавер]]“ и „[[Бранко Ќопиќ (награда)|Бранко Ќопиќ]]“. Во 1996 година, неговатаго книгаобјавил „Мамец“романот ја„[[Мамец (роман)|Мамец]]“ (српски: ''Мамац'') кој ги добилаосвоил [[НИН-ова награда|НИН-овата награда]], занаградата „[[романБалканика (награда)|Балканика]]“, нанаградата годината,„[[Мост какоБерлин (награда)|Мост Берлин]]“ и наградата на [[Народна библиотека на Србија|Народната библиотека на Србија]] за најчитана книга. За романот „[[Пијавици (роман)|Пијавици]]“ (српски: ''Пијавице'') од 2006 година бил награден со Наградата на градот Белград; со романот „[[Животинско царство (роман)|Животинско царство]]“ (српски: ''Животињско царство'') ги освоил наградите „[[Исидора Секулиќ (награда)|Исидора Секулиќ]]“ (2014) и „[[Душан Васиљев (награда)|Душан Васиљев]]“ (2015); а во 2015 година ја добил Наградата за модерен уметнички сензибилитет „[[Тодор Манојловиќ (награда)|Тодор Манојловиќ]]“. Неговите книги се преведени на повеќе18 јазици, како: англиски, хебрејски, француски, шпански, италијански, унгарски, албански, словачки, грчки, германски, дански, полски и [[есперанто]]. Истовремено, Албахари се бави со преведување на проза, поезија и есеистика од англиски, американски, австралиски и канадски автори.<ref name="ReferenceA"/> <ref>David Albahari, ''Mamac''. Beograd, Čarobna knjiga, 2020.</ref>