Атанас Џолев: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Внесување на факти иснезени од страна на потомците на Атанас Џолев. Ознаки: Отповикано Нагледно уредување |
никакво уредување, без извори и бришење на претходното, неприфатливо е вака Ознака: Рачно отповикување |
||
Ред 1:
{{Инфокутија за личност
| име = Атанас Џолев
| портрет =
| px = 200п
| опис =
| родено-име =
| роден-дата = {{роден на|||1898}}
| роден-место = [[Моноспитово]], {{роден во|
| починал-дата =
| починал-место =
| починал-причина =
| познат = македонски револуционер
| занимање =
| сопружник =
| родители =
| деца =
}}
Ред 21 ⟶ 20:
Роден е во 1898 година во село Моноспитово, Струмичко, во семејство на земјоделци.<ref>[http://macedonian.atspace.com/knigi/adz_sp.htm Атанас Џолев – “Спомени”, „Премрежјата на македонското револуционерно движење - Спомени“, Скопје, 2006 г.]</ref> Татко му [[Христо Џолев]] и дедо му Велко Џолев се ВМОРО револуционери. Завршува седми клас и во револуционерното дело се вклучува како член на селската милиција на ВМРО, во 1923 година пребегнува во Бугарија. Таму е четник во четата на [[Георги В'ндев|Георги В‘ндев]], а по препорака на [[Александар Василев|Александар Василев - Алеко пашата]], тој е назначен и за секретар на [[Штерју Влахов|Штерјо Влахов]].
Во своите Спомени кои ги пишува подоцна во Софија, Џолев вели дека идеалот на [[ВМРО]] во времето на [[Тодор Александров]] бил автономна самостојна Македонија, и дека со масовното ликвидирање на главните носители на тој национален идеал Серчаните, од страна на [[Иван Михајлов|Иван Ванчо Михајлов]], се ставило крај на таа борба.
По крвопролевањата во [[Горна Џумаја]], септември [[1924]] година постепено раскрстува со ванчомихајловистичката ВМРО, бидејќи таа
:“...паднала во рацете на бугарскиот врховизам, преку Иван Михајлов, Кирил Дрангов, Александар Протогеров и други послушници на бугарската влада на Александар Цанков...” <ref>[http://bp3.blogger.com/_NzpNBfJxkY8/RpTAqs5zioI/AAAAAAAAAOk/BDvD50NIF9c/s1600-h/scan0006.jpg исто, стр. 223]</ref>.
Во Спомените, Атанас Џолев јасно ја нагласува својата македонска национална свест.<ref>исто, стр. 215 - 216</ref> Спомените се чуваат во Бугарските државни архиви, а се издадени во Македонија во 2006. Тука Џолев подробно ги опишува случувањата околу убиството на Тодор Александров и потоа. Пишува и за решеноста на Ванчо Михајлов да се пресмета со “Серчаните”-Санданисти во ВМРО, но и со сите неистомисленици и соперници кои биле убиени по негова наредба <ref>[http://bp2.blogger.com/_NzpNBfJxkY8/RpS9zc5zicI/AAAAAAAAANE/iZB9vnHG8A0/s1600-h/scan0018.jpg исто, стр. 247 - 252]</ref>.
== Цитати ==
{{Цитат|''„Нашите македонски револуционери, во чии редови бев како обичен војник на Македонија, бевме прво за нејзино национално ослободување, зашто времето течеше и не можеше да се чека во Егејска Македонија нашите браќа Македонци да станат Грци, во Србија да станат Срби и во Пиринска Македонија да станат Бугари. За Македонците тогаш, национално поробени од трите балкански држави, беше важно слободно да се викаат Македонци, да говорат и да пишуваат на својот мајчин македонски јазик, а дали националистичките или социјалистичките раководители ќе им ја донесат слободата, не беше толку важно пред 50 години. Со тоа сакам да подвлечам дека историјата на македонскиот народ од пред 50 години треба да ѝ претходи на онаа од 1941 година до денес, за да се разбере и од идните поколенија на македонскиот народ дека нивните татковци, дедовци и прадедовци не живееле во летаргичен сон од 1903 до 1941 година.“ <ref>[http://bp2.blogger.com/_NzpNBfJxkY8/RpS-Zc5ziiI/AAAAAAAAAN0/HXs2VJzdcpA/s1600-h/scan0012.jpg исто, стр. 235 - 236]</ref>''}}
| |||