Лана Тарнер: Разлика помеѓу преработките

По потпишувањето на договорот со „[[Метро-Голдвин-Мајер|МГМ]]“ во својата шеснаесетта година, Тарнер вниманието на јавноста го привлекла во 1937 година со улога во филмот „''Тие нема да заборават''“. Најпрвин, таа играла споредни улоги во филмовите, како што е „[[Љубовта го пронаоѓа Енди Харди]]“ од 1938 година, но во почетокот на 1940-тите почнала да добива главни улоги: „Џони Игер“ (1941), „Зигфилдовата девојка“ (1941 година) и „Ќе те пронајдам некаде“ (1942). Таа е позната како една од првите [[холивуд]]ски глумици која „вреска“ благодарение на нејзината улога во [[хорор]]-филмот „[[Доктор Џекил и господин Хајд (филм од 1941)|Доктор Џекил и господин Хајд]]“ (1941). Нејзината популарност траела во текот на 1950-тите, благодарение на филмовите „[[Градот на илузијата (филм од 1952)|Градот на илузијата]]“ (1952) и „[[Гратчето Пејтон (филм од 1957)|Гратчето Пејтон]]“ (1957) кој нејзе ѝ обезбедил номинација за најдобра главна улога на Американската филмска[[Американска академија. Воза 1958филм|Американската година,филмска нејзината ќерка Черил Крејн со нож го убила љубовникот на мајка ѝ, Џони Стомпанатаакадемија]]. Следниот филм на Лана Тарнер бил „[[Имитација на животот (филм од 1959)|Имитација на животот]]“ (1959), кој година се покажал како еден од најголемите успеси во нејзината кариера. Тарнер поголемиот дел од 1970-тите и раните 1980-ти години ги поминала во пензија, работејќи повремено, а својот последен филм го снимила во 1991 година.