Суперспроводливост: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с clean up, replaced: Септември → септември, Октомври → октомври, Декември → декември |
|||
Ред 180:
|volume = 12 |page = 120
}}</ref> Во истиот екперимент, ја приметил транзицијата на хелиум во [[суперфлуид]] на температура од 2.2 K, без да го примети значењето. Точната дата на откритието била дознаена по еден век, кога била пронајдена тетратката на Онес.<ref>
{{Наведено списание | author = Дирк ванДелфт и Петер Кес | date =
</ref> Во следните децении, била откриена суперспроводливост во други материјали. Во 1913, било откриено дека [[олово]]то е суперспроводник на температура од 7 K, и во 1941 било откриено дека [[ниобиум нитрид]]от суперспроведува на 16 K.
Ред 387:
|work="Суперспроводлив Магнетометар за Камен, Прирачник за Криогенски Систем "
|publisher=2G Корпорацијата
|accessdate=9
|archiveurl=http://web.archive.org/web/20090506030203/http://www.2genterprises.com/cryo_manual_4.html
|archivedate=May 6, 2009}}</ref>
Ред 397:
|title=Суперспроводници од втор тип и вителната решетка
|work=Нобелово предавање
|date=8
}}</ref>
Има две главни хипотези - теоремата за резонирачки валентни врски, и флуктуацијата на спинови која има најголема поддршка меѓу истражувачите.<ref>{{Наведено списание |title= Високотемпературна суперспроводливост на 25: Сеуште во неизвесност |author=Адан Ман |journal=Природа |date=20 Јули 2011 |volume=475 |issue=7356 |pages=280–2 |doi=10.1038/475280a |pmid= 21776057 |bibcode = 2011Natur.475..280M }}</ref> Втората хипотеза предложува дека електронското спарување кај високотемпературните суперспроводници е условено од бранови со краток досег наречени парамањони.<ref>{{Citation
| |||