Милет (Отоманско Царство): Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 22:
Милет системот имал јурисдикција над прашањата од верски и световен карактер како што се: бракови, разводи, наследство, како и за други работи важни за немуслиманите. Водачот на секој милет бил одговорен за собирањето на даноците и за нивното предавање во султанската благајна. Исто така, тој бил одговорен и за доброто однесување и за лојалноста кон државата на членовите на неговиот милет. Секој милет имал право да го користи својот јазик, да ја исповеда својата вера, да ја развива сопствената култура, како и да формира свои верски образовни институции. На тој начин, милет системот играл важна улога во зачувување на верскиот и јазичниот идентитет на балканските народи.
Благодарение на воспоставениот милетски систем, животот на секоја заедница во Османлиското Царство повеќе бил организиран според нејзините наследени традиции и обичаи отколку според државните закони. Сепак, под османлиска власт етнонимите никогаш не биле исчезнати, што укажува дека некоја форма на етничка идентификација била зачувана.<ref>[http://www.bsa.ac.uk/doc_store/IT/IT2012_49.pdf Balkan cultural commonality and ethnic diversity. Raymond Detrez (Ghent University, Belgium).]</ref> Тоа се гледа од султански [[ферман]] од 1680 година, во којшто се наведени народностите во Балканските земји на империјата и тоа се: Грците (Рум), Албанците (Арнаут), Србите (Срф), Власите (Ефлјак) и не на последно место Бугарите (Булгар).<ref>[http://books.google.bg/books?id=hnzDyhp70HUC&pg=PA23&lpg=PA23&dq=%D0%A2%D0%BE%D0%B2%D0%B0+%D1%81%D0%B0+%D0%B3%D1%8A%D1%80%D1%86%D0%B8%D1%82%D0%B5+(%D1%80%D1%83%D0%BC),+%D0%B0%D0%BB%D0%B1%D0%B0%D0%BD%D1%86%D0%B8%D1%82%D0%B5+(%D0%B0%D1%80%D0%BD%D0%B0%D1%83%D1%82),+%D1%81%D1%8A%D1%80%D0%B1%D0%B8%D1%82%D0%B5+(%D1%81%D1%8A%D1%80%D1%84),++%D0%B2%D0%BB%D0%B0%D1%81%D0%B8%D1%82%D0%B5+%D0%B5%D1%84%D0%BB%D1%8F%D0%BA&source=bl&ots=Z3zyVPegRQ&sig=bBSXbBQPRK93bixBgZmzK50cKoY&hl=bg&sa=X&ei=6f4LUeTpJY35sgbW-IDgCw&ved=0CEcQ6AEwBA#v=onepage&q=%D0%A2%D0%BE%D0%B2%D0%B0%20%D1%81%D0%B0%20%D0%B3%D1%8A%D1%80%D1%86%D0%B8%D1%82%D0%B5%20(%D1%80%D1%83%D0%BC)%2C%20%D0%B0%D0%BB%D0%B1%D0%B0%D0%BD%D1%86%D0%B8%D1%82%D0%B5%20(%D0%B0%D1%80%D0%BD%D0%B0%D1%83%D1%82)%2C%20%D1%81%D1%8A%D1%80%D0%B1%D0%B8%D1%82%D0%B5%20(%D1%81%D1%8A%D1%80%D1%84)%2C%20%20%D0%B2%D0%BB%D0%B0%D1%81%D0%B8%D1%82%D0%B5%20%D0%B5%D1%84%D0%BB%D1%8F%D0%BA&f=false История на българите. Късно средновековие и Възраждане, том 2, Георги Бакалов, TRUD Publishers, 2004, ISBN 9545284676, стр. 23. (Bg.)]</ref> Истовремено во некои записи од разни картографи и
: - „Соопштувам дека од двајца Македонци: Димитар Георги Попович од [[Солун]] и Марко Краида од [[Кожани]] добивме уверување дека [[Македонци|македонскиот народ]] со почит спрема нашата праведност е целосно подготвен да ја признае нашата врховна власт. Ние сесрдно го земаме македонскиот народ целосно под наша заштита, и истиот не смее да биде нападнат од нашите трупи...“ <ref>[https://mk.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%B0%D1%80%D0%BF%D0%BE%D1%88%D0%BE%D0%B2%D0%BE_%D0%B2%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D0%B5#.D0.9C.D0.B0.D0.BD.D0.B8.D1.84.D0.B5.D1.81.D1.82_.D0.B8_.D0.B7.D0.B0.D1.88.D1.82.D0.B8.D1.82.D0.BD.D0.B8_.D0.BF.D0.B8.D1.81.D0.BC.D0.B0_.D0.BE.D0.B4_.D0.9B.D0.B5.D0.BE.D0.BF.D0.BE.D0.BB.D0.B4_I Манифест и заштитни писма од Леополд I]</ref><ref>Македонска Енциклопедија, Скопје, 2009 г., стр. 832.</ref><ref>[http://www.mn.mk/istorija/8644-Pismo-na-avstpoyngarskiot-imperator-Leopold-I-26-IV-1690 Писмо на австpoyнгарскиот император Леополд I, 26. IV 1690.]</ref>
|