Фонотактика: Разлика помеѓу преработките

Општо земено, правилата на фонотактиката се водат по [[звучна хиерархија|звучната хиерархија]], земено дека јадрото има максимална звучност (или „сонорност“) и дека звучноста се намалува како што се оддалечуваме од јадрото. [[Безвучен алвеоларен фриактив|Безвучниот алвеоларен фрикатив]] {{IPA|[s]}} е пониско на звучната хиерархија отколку [[алвеоларен латерален апроксимант|алвеоларниот латерален апроксимант]] {{IPA|[l]}}, па така комбинацијата {{IPA|/sl/}} е дозволена на почеток, {{IPA|/ls/}} е дозволено на крајот (завршетокот), но {{IPA|/ls/}} не се дозволува на почетокот, а {{IPA|/sl/}} не се дозволува на завршетокот. Така, во македонскиот, зборовите ''слога'' {{IPA|/slɔga/}} и ''пулс'' {{IPA|/puls/}} се дозволиви, додека ''*лсога'' и ''*пусл'' не се недозволиви. На светско ниво, постојат мали исклучоци од правилото, но општо земено ова важи за најголемиот брок јазици на светот.

 

 

[[Категорија:Фонологија]]