[[Податотека:Electron orbitals.svg|right|thumb|350px|Електронски атомски и [[Молекулска орбитала|молекулски]] орбитали. Табелата со орбитали (''на лево'') е одредена со зголемувањето на енергијата (види [[Маделунгово правило]]). ''Забележи дека атомските орбитали се функции од три варијабли (два агли и растојанието од [[Атомско јадро|атомското јадро]], r). Овие илустрации ја претставуваат аголната компонента на орбиталата, а не целосната орбитала.'']]
Идејата за орбитоидното движење на електроните внатре во атомот била за прв патпрвпат објавена во [[1904]] година. Од [[1913]], па до [[1926]] година, за електроните се мислело дека орбитираат околу атомското јадро на сличен начин како планетите околу Сонцето. Објаснувањето на природата на електронските "орбити" било една од главните причини за развојот на [[Квантна механика|квантната механика]]. Во квантната механика, атомските орбитали се дефинираат како [[Бранова функција|бранови функции]] над просторот, индексирани со [[Квантен број|квантните броеви]] ''n'', ''l'' и ''m'' на орбиталата, или со имињата користени при [[Електронска конфигурација|електронските конфигурации]], како што е покажано на десно. Бидејќи електроните не можат да се опишат како цврсти честички (како што е планетата), посоодветна аналогија за дефинирање на електронот е онаа која вели дека тој претставува чудно обликувана атмосфера (облак) која кружи околу релативно мала планета (атомското јадро). Поради разликите кои постојат со класично-механичките [[Орбита|орбити]], терминот "орбита" (која го опишува движењето на електроните околу атомот) е заменет со ''орбитала''.
Имињата на орбиталите (s, p, d, f, g, h,...) се изведени од карактеристиките на нивните [[Спектроскопија|спектроскопски]] линии: '''s'''harp (остра), '''p'''rincipal (главна), '''d'''iffuse (дифузна) и '''f'''undamental (основна), а останатите се именуваат по азбучен ред.
