Архитектура: Разлика помеѓу преработките

Кога за прв патпрвпат била применета, современата архитектура претставувала авангардно движење со морални, филозофски и естетски карактеристики.Веднаш по Првата светска војна, современите архитекти се обиделе да развијат комплетно нов стил, соодветен на новиот поствоен социоекономски поредок, кој се фокусирал на задоволување на потребите на средната и работничката класа. Тие ја отфрлиле архитектонската пракса на академската префинетост на историските стилови, кои придонеле за брзо опаѓање на аристократскиот поредок. Пристапот на современите архитекти бил да се доведат градбите до чиста форма, отстранувајќи ги историските карактеристики и декорации како замена на функционалните детали. Градбите ги истакнувале своите функционални и структурни елементи, изложувајќи челични греди и бетонски површини наместо да ги крие истите позади декоративните форми.

Последните две децении на 20 век, се до почетокот на новиот милениум, сведочат за пораст на специјализација во проектанските области, технолошка експертиза или методи за реализирање на проектот. Покрај тоа, постоела поголема поделба помеѓу (а) “дизајн” архитект и (б) “проект” архитект. Пренасочувањето на вниманието од одржливоста на животната средина врз замислата, е значаен развој во архитектонската професија. Одржливоста во архитектурата за прв патпрвпат била воведена во ’60-те години,од страна на архитекти како Сим Ван дер Рун, во ’70-те Ијан МекХарг во САД и Бренда и Роберт Вале во Велика Британија и Нов Зеланд. Се забележал забрзан раст на бројот на објекти кои ги исполнувале стандардите за заштита на животната околина. Практиките, кои биле во суштината на народната архитектура, биле инспирација за воведување на социјално и еколошко одржливи современи техники. Во тој контекст, системот за рангирање на Советот за еколошки градби на САД бил од голема помош. Пример за архитектонски иновативна, еколошка зграда е Движечката кула, која ќе биде придвижувана од турбини на ветер и соларни панели.