Византијци: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 26:
Терминот „''Ромеи''“ (во ред со „''Романи''“ на [[латински јазик]], „''Рум''“ на [[персиски]], [[арапски]] и [[турски јазик]]) всушност сам по себе се јавува како [[политоним]], а не како [[етноним]]. По [[212]] година, етничкото потекло повеќе не било од суштинско значење за поданиците на [[Римско Царство|Римското Царство]]<ref>Charanis, Peter (1959). "Ethnic Changes in the Byzantine Empire in the Seventh Century". Dumbarton Oaks Papers (Dumbarton Oaks, Trustees for Harvard University) 13: 23–44. JSTOR 1291127.</ref> Во секој случај постепени промени имало и до [[330]], кога [[Константин I]] го изградил [[Цариград]] или [[Константинопол]] како свој престолен град, а процесот на [[хеленизација]], и [[христијанизација]] веќе бил во голем замав.
Во [[395]] година, римската држава била поделена на два дела: [[Западно Римско Царство]], со седиште во [[Рим]] и [[Источно Римско Царство]], со престолнина во [[Цариград]]. Тогаш била создадена и посебна црква на чело со епископ, а од [[451]] година со патријарх. Во [[596]] година патријархот на [[Цариградска патријаршија|Цариградската патријаршија]] бил прогласен за вселенски. Грчкиот јазик бил прогласен за
Иако и поданици на царот, на пример [[Евреи]]те и [[Муслимани]]те не влегувале во социјалната и правна структура на општеството, и не се нарекувале себеси како Ромеи, бидејќи тие не биле христијани. Исповедањето на Jудаизмот и Исламот не било забрането, но тие не можеле да ги уживаат сите права во една христијанска држава. Интересен бил правниот статус на [[Ерменци]]те, [[Асирци]]те и [[Копти]]те со нивните посебни Христијански цркви. Верските противречности акумулирани меѓу власта во [[Цариград]] и овие три народи, довеле до средновековен национализам и верска дискриминација.
| |||